UIt de oude kist, Aflevering 1: Curacao, Januari 2007

Petra en ik waren in de gelegenheid een week te verblijven in een appartementje pal aan zee in Lagun aan de noordwestkant van Curacao. Ik had hengels en spul meegenomen….Een trapje naar beneden en je stond op een terras, de zeer heldere zee een meter of vijf recht onder je, enkele meters diep vol met diverse koraalrotsen. Aangezien de stabiele wind vooral uit het noordoosten komt, zat je praktisch uit de wind. Ik heb er heel wat uurtjes doorgebracht op diverse momenten van de dag.

Leuk uitzicht, toch? Op een ochtend hebben we in de verte naar een schooltje jagende tonijnen staan kijken. Ook kwamen er dolfijnen voorbij. Het materiaal bestond uit een spinhengel, een lichte karperhengel en een strandhengel. Wegens het koraal was bodemvissen uitgesloten: kunstaas en dobbervissen bleven over. Ik heb vooral met lepels (20 gram) gevist.

Ik heb gevist met ouwerwetse geepdobbers, een zo lang mogelijke onderlijn met daaronder één of meerdere haakjes -in paternostermontage met een klein loodje onderaan, om de boel gestrekt te houden. Dit deed ik met de karperhengel of de strandhengel, afhankelijk van het gewicht van de dobber.

Ik heb met het lepeltje de grootste vissen gevangen en met het dobbervissen met als aas stukjes kip, het grootste aantal en de meeste soorten.  M’n soortenlijst is aangevuld met zes soorten.

Deze

En deze

En deze ook

De eerste serieuze vis meldde zch reeds op de ochtend van de eerste dag. Ik was met de spinhengel en een lepel ‘mijn’ stukje zee aan het afvissen. De eerste toby-lepel had ik reeds aan het koraal gedoneerd. Na een paar worpen met de nieuwe lepel ineens een flinke aanbeet. Het lukte me de vis uit het koraal te houden en enkele minuten later lag er een prachtige yellowtail snapper op z’n zij vijf meter beneden me. Via het wankele trapje naar beneden gekleuterd en daar vanaf 2 meter hoogte opnieuw geprobeeerd de vis in de buurt te krijgen. Ik wilde liever niet in de gevlochten lijn grijpen, maar moest wel bij de nylon onderlijn komen. PANG…..zei het topje van de hengel toen, gebroken nét voorbij het voorste oog. In en reflex gaf ik de hengel een slinger en greep de lijn. De vis belandde in m’n handen, pff. Maarja, het was wel m’n eerste Yellowtail snapper!

De hengel was gelukkig nog te gebruiken.

Er ging nu wel een molen met 35/00 nylon op. Dan kon ik eventuele vis met m’n handen omhoog hijsen met minder risico gesneden te worden dan met gevlochten lijn.

En hij was lekker. Het terras was namelijk voorzien van een barbecue.

De tweede ‘echte’ vis kwam later in de week. Ik had er inmiddels, tussen de andere activiteiten door, een aantal leuke dobbersessies op zitten. Donderdagochtend, nét voordat we zouden vertrekken, zag ik ineens in het glasheldere water een schooltje vissen op werpafstand jagen, barracudas! Niet heel groot, ik schatte 50cm, maar wel een stuk of vijf! Dit was m’n kans m’n eerste barracuda te vangen! M’n opgetuigde spinhengel stond klaar maar wel een eindje verderop in onze kamer. Dus na een korte sprint stond ik hijgend m’n lepeltje over de school, die nét onder de oppervlakte zwom, heen te mikken.

Reeds bij de tweede worp was raak.

Een vis maakte zich los uit het schooltje en haalde uit naar het paarse toby lepeltje, boem, hangen! Na wat sleurwerk kreeg ik de vis recht onder me en kon met hijsen beginnen, maar helaas, met de zoveelste kopschudding lukte het de vis los te komen.

En weg was-ie.

Tsja en toen moesten wij ook weg. Dus geen barracuda voor mij.

Een  paar uur later kwamen we thuis. Ik was erg benieuwd of er nog iets te zien was, en….ja hoor: een schooltje barracudas paradeerde op 25 meter uit de kant heen en weer!

(‘toeval, toeval?’ zou Jules Deelder zeggen, ‘we hadden vroeger een hond. Die had wel ’s een toeval.’) Snel weer gooien zodra ze in de buurt waren….weer eentje die zich losmaakte uit de school en het op een meter van hem langskomende lepeltje resoluut te pakken nam. Prachtig om te zien gebeuren en voelen! Gelijk kromde de hengel zich en af en toe moest de slip er zelfs aan te pas komen.

Zodra de run was afgelopen sloeg ik voor de zekerheid nog een keertje aan, Deze vis wilde ik niet verspelen door een losschieter.

Korte tijd later kwam de vis naar de kant.

Voozichtig haalde ik het laatste stuk lijn met m’n handen omhoog.

Met een laaste zwaai was-ie binnen. Yes, m’n eerste barracuda!

Ook van deze vis hebben we via de barbecue genoten.

Het was mooi, dat vissen vanaf het eigen terras in Lagun.