Nu dan toch echt de laatste dag van de ‘aangename’ temperaturen (?). Na de voor komende dinsdag aangekondigde uitloper van een orkaan daalt het kwik (even?) naar standje herfst en moet het warme pak weer mee naar de waterkant. En natuurlijk ben ik, na afgelopen woensdag, benieuwd wat er zoal te vangen is.
Het aas voor vandaag zijn mesheften uit de vriezer en verse mosselen, eens kijken of daar ook een mooi aasje voor gul van te fabriceren valt. Kort voor vertrek is er lichte ergenis: m’n rolletje bindelastiek heb ik, denk ik, afgelopen woensdag per ongeluk weggegooid, ik kan het nergens meer vinden.
Bij deze aassoorten is het echter onmisbaar. Dat betekent een stukje fietsen in IJmuiden om het spul aan te schaffen, waardoor de uitrusting vandaag weer eens geheel in de rugzak moet passen. Dat fietst nou eenmaal lekkerder. Eén hengel, de beastmaster STC, mag het vandaag weer eens gaan doen.
Aangekomen rond 13:30 uur (hw 12:54 uur, lw 19:55 uur) blijkt de zuidwestelijke wind stevig, maar voorbij de bocht is het prima te doen.
Weinig vissers daar dus ik kan m’n plekje kiezen. Het optuigen gaat snel en de eerste opgebonden cocktail van mossel en mesheft gaat te water. Een kleine tien minuten later begint de hengel te stuiteren, maar helaas heeft geen van de twee haken de vis te pakken. Wel een voorspoedig begin, er zit dus iets met een lekkere trek.
De voorspoed blijft, want twee worpen later is het wel raak en een precies maats gulletje is de klos. Het kibbeling- dan wel lekkerbekfeestje dat afgelopen keer niet doorging vanwege die zeebaars, komt weer in beeld.
Bij de steenbolken is kennelijk ook iets blijven hangen, want de volgende aanbeet lijkt eerst weer een gulletje op te leveren, maar blijkt een flinke…steenbolk te zijn. Weer een deelnemer voor het frituurfestijn.
Even later volgt weer een precies even groot gulletje. Ik krijg veel leven en mis een paar wilde aanbeten. Meestal zijn dit de kleinere vissen, dus ik vind het niet zo erg…Drie in de tas, ik vind het al best.
Wonderlijk genoeg heb ik deze maal niet één vastloper. Dat komt waarschijnlijk ook een beetje door de weinige stroming want het verschil tussen hoog en laag water is ongeveer een meter.
De mix van mossel en mesheft blijkt in trek. Het zachte mosselvlees is lastig om (snel) uit de schelp te krijgen en aan de haak te binden, maar oefening baart kunst.
Dan opnieuw een vinnige aanbeet en ik denk weer een gulletje te pakken te hebben. Deze steenbolk is echter ietsje kleiner dan de vorige, maar mag zeker ook op het feestje komen.
De grotere vissen lijken verdwenen. De volgende aanbeten zijn van steenbolkjes van ‘vertrouwder’ formaat, die -gelukkig- allemaal weer zwemmend zijn.
Ik vang er een paar en klein uurtje voor laag water houd ik het voor gezien. Ik heb me weer vermaakt.
Laat dan nu de winter maar snel komen.
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Posted on 18 oktober 2014
0