15 oktober Zuidpier Vitamine V

Een van de leuke dingen van het vissen is de voorpret van het bedenken wat je waar wil gaan doen en met welk materialen en aas, dat soort dingen. Aan de waterkant blijkt of de inschattingen goed zijn gemaakt.

De laatste tijd waren die van mij dat niet echt. Ook vandaag konden de plannetjes al snel aan de kant, maar werd er uiteindelijk wel beloond.

Zo had ik voor vandaag bedacht dat ik – wil ik ooit nog een keer een kans maken bij een IJZZV-wedstrijd – toch echt een keertje op slijmvis moet gaan vissen. Met de feederhengel peuteren tussen de stenen met kans op van alles, maar vooral slijmvis.

Ik werd er de avond tevoren zelfs een beetje enthousiast van, een dagje soortenjagen, vakantievissen, maar dan thuis ‘voor de echie’. Toch ging er ‘voor de zekerheid’ een tweede stok mee, er zou alweer een scharretje te vangen zijn: paternostertjes, loodjes. Oh, en ook nog maar een zakje oud ijzer, grote haken en breuklijn om tussen de stenen op gul te vissen.

Nicolas zou ook naar de pier gaan en nam het aas mee, we deelden een bosje levende mesheften. Verder had ik voor de slijmvis dan wel de schar een zak zoute pieren meegenomen.

Nicolas begon even voor 10:00 uur (HW 9:06 uur). Door wat materiaalpech -een geknapte band van de rugzak moest weer even worden vastgenaaid- arriveerde ik rond 12:00 uur. In het achterhoofd was de moed al een beetje gezakt daar laag water om 16:54 uur zou vallen. De beste uren rond hoog water waren dus al achter de rug.

Voor de bocht stonden vissers op te ruimen en hadden reeds vroeg in de ochtend een paar flintertjes schar gevangen. Plannetje schar ging dus de prullenmand in. Voorbij de bocht bleken er gulletjes te worden gevangen en Nico had een stukje verderop een mooi stekkie bemachtigd,

Op het gemakkie, al babbelend tuigde ik toch maar eerst de gullenhengel op. Dan lag die maar vast in. Het was nog een beetje grijzig, winderig en regenachtig.  Ruim twee uur later hadden we allebei nog geen tikkie gezien en Nico besloot er de brui aan te geven.

De lucht begon op te klaren en het zonnetje werd voelbaar. Het was mooi om te zien hoe de stromingen het water kleurden.

Na een kleine verandering in de montage was na drie uur vissen de eerste aanbeet klein maar fijn, een levendig steenbolkje dat weer verder aan het groeien is.

Er leek dus uiteindelijk vis bij mij voor de deur langs te komen. Er komt iets boven, dus op deze manier vissen leek me best. Zoals bekend, ben ik momenteel al blij met elke vis. De visstand heeft momenteel niet veel last van me…;-).

Ik drentelde nog een keer naar de feederhengel, maar deze is de foedraal niet uit geweest. Die slijmvissen komen -misschien 😉 – nog wel een andere keer.

Jawel, enkele minuten later volgde een flinke doorbuiger en de weerstand duidde op iets groters. Het was een ruim maatse pollak, leuk! Toch nog een beetje soortenjagen.

Het beroep was trouwens de hele dag door druk aan het vissen. De boten bleven maar heen en weer slepen. Zaten alle garnalen vandaag hier?

De stevige stroming langs de pier ging voor de verandering eens van rechts naar links en bracht af en toe een ‘bruine kolkende vlek’ mee, met eventjes meer stroming tot gevolg.

Dit soort dingen moeten de vis haast wel activeren en dat bewees een maats gulletje een kwartiertje later. De tas begon eindelijk weer eens wat vulling te krijgen. Morgen superverse kibbeling, lekker!

De volgende steenbolk was bijna groot genoeg om aan het kibbelingenfeestje mee te mogen doen. Hij mag het volgend jaar opnieuw proberen.

Ook de kibbeling moet even wachten en een culinair hoogstaander vissoort voor laten gaan. Want na een paar flauwe tikjes en een wat slapvallende lijn draaide ik binnen en voelde eigenlijk geen weerstand. Een paar meter voor de kant ineens des te meer.

Na wat stoeien kwam er een mooie…zeebaars -even boven de 40 centimeter- boven. Altijd welkom! De mesheft was grotendeels weg, maar ik weet niet of de baars dat zelf had gedaan, dat hij slechts reageerde op een voorbij flitsend wit sliertje óf op het kleine visje dat de flauwe tikjes had veroorzaakt.

Uiteindelijk maakt dat natuurlijk niks uit, binnen is binnen en nu gaan we morgen ceviche van zeebaars eten maar toch, ik weet niet wat er precies is gebeurd.

De laatste steenbolk meldde zich met wat klappertjes en kon -zonder foto- ook weer succesvol retour.

Het weer was vandaag zo goed in zichzelf verbeteren dat ik rond 18:00 uur de jas en de trui uit had en in m’n t-shirt stond te vissen.

Tijdens het maken van de selfie keek-ie ineens de verkeerde kant op…?

Moraal van het verhaal: plannen wijzigen zich constant en het is handig wat alternatieven voorhanden te hebben – zonder nou gelijk een hele hengelsportzaak mee te zeulen.

Levende mesheft kan een prima aaskeuze voor de dag zijn. Zes vissen, vier soorten: op sommige dagen, zeker in deze tijd van het jaar,  gaat soortenjagen vanaf de pier vanzelf…

Een fijne vitamine V aansterksessie, dát was het.

Groeten!

Marc

De enige echte Nederlandse soortenjagerssite vind je trouwens hier.