6 december IJZZV competitiewedstrijd vier Meedoen is belangrijker dan winnen….

De wedstrijd van vandaag heeft me een keiharde, flink zure appel opgeleverd, zo eentje waar je eerst je tanden op stuk bijt en die vervolgens te zuur is om lekker te op te eten.

Wat is er gebeurd?

Ik sta vandaag vijf uur te vissen zonder aanbeet of zelfs maar een aangevreten wormpje.

Dichtbij, zo ver als ik kan en er tussen in, het maakt niet uit waar ik het loodje deponeer. Iedere keer komt het aas onaangetast weer terug, drie haken vol. Een wedstrijd niet winnen; ik kan er prima mee leven. Helemaal niets vangen blijft toch een zuur, lastig te verstouwen brok(je) narigheid.

In de ochtend zijn er wat buitjes en een kleurenspelletje tussen boot en regenboog…

Ik ben niet de enige, buurman Ed is ook de pineut. Voor dit blog maakt het natuurlijk ook allemaal niks uit, het stukje komt er toch wel. (Hoewel ook ik natuurlijk liever grootse vangsten en te gekke avonturen beschrijf. Het zit er gewoon even niet in).

Ik heb wel éventjes gewacht dit stukje te tikken, er is kans geweest dat ik vervolgens de hengels op marktplaats zou hebben aangeboden. Een nachtje slapen en het goede been eerst uit bed: “Stoppen met vissen? Natuurlijk niet! Ben je helemaal gek geworden?”

Ondanks lage verwachtingen vooraf -het verwachtingsmanagement heeft de boel al redelijk strak afgesteld-, doe ik de voorbereiding toch zorgvuldig. Het aas heb ik prima voor elkaar: slikzagertjes, tappen en verse pieren (het waren weer mooie, Jan!).

De onderlijntjes hebben haakjes maat 6 en 8. Wapperlijntjes, afhoudertjes, geclipte lijnen, er zit van alles wat in de tas; laat de wijtingen en scharren maar komen! Voor de focus en het gemak reken ik maar even niet op gullen onder de kant, waardoor ik tijdens de wedstrijd alsnog even zal mogen knopen.

De loterij wijst me steknummer 21 aan, midden in het parcours. Tijdens de vorige wedstrijd is daar de vis gevangen. Dat zegt natuurlijk niks, maar een slechter begin is mogelijk, zoals een hoog steknummer in vak B loten.

Echter, vandaag heeft de winnaar…een hoog steknummer in vak B en vangt meer dan 20 vissen. “Want da’s logisch”, zou Cruyff dan zeggen. Hij heeft vast ook verstand van vissen. Ik wil het graag snappen 😉 Ook vangen ze daar wijtingen op nog geen 40 meter uit de kant! Om vis te vangen sta je vandaag liefst in vak B. De complete uitslag is hier te vinden.

In de ochtend staat er dankzij de noordwestenwind een behoorlijke deining. Het is goed dat de wind er tijdens de dag uit gaat, het water zal bij hoog water ruim de pier zijn overgekomen.

Op ons stukje hoog in vak A weten vooral de vérwerpers John en Bas vis te vangen en houden hun eigen wedstrijdje, dat met twee centimeter verschil eindigt.

Rond de middag zijn de buien voorbij en breekt het zonnetje lekker door.

Even verderop vangen Leen en Ben onder de kant een aantal gullen, zodat ik ook snel een gullentuigje sta te knopen. In de pakweg drie uur die nog gaan volgen, blijft ook deze poging totaal actieloos. Ik heb nog nooit zulke mooie pieren teruggezien, nadat ze ruim twintig minuten in het water tussen de stenen hebben gelegen.

Het weer heeft echt z’n best gedaan om er iets van te maken. Hier en daar ging er een jas uit.

De gevleugelde woorden uit de titel gaan echter vandaag weer helemaal op. De goede sfeer tijdens de wedstrijd maakt het de moeite waard mee te doen. Het niet kunnen halen van de afstand, nodig op deze plek, heeft me vandaag vooral ‘opgebroken’.

Zoals wellicht bekend, is dat een keuze met ingecalculeerde gevolgen ;-). Ik vis eigenlijk al te weinig mét aas aan de haken om ook nog met een hengel in een weiland te gaan staan. Ik heb goed op de buren gelet, maar verder gewoon pech gehad.

De vereniging heeft voor elke visser een vette kip in petto. Toch nog iets voor mee naar huis; ook de tombola prijzen gingen vooral vóór m’n neus langs.

De dag later de oven in ermee! Lekker kippie, hoor!

Volgende keer hoop ik overigens laag in vak A te loten, ik denk dat ze dan dáár zitten.

Groeten!

Marc