5 december 2014

Ik kan nog niet zo genieten van de kou. Op zich vind ik het prima dat we gelijk in de winter zitten en (hopelijk) een natte, winderige herfst overslaan; het omschakelen heb ik wel eens beter gedaan. Als een koudbloedige trek ik nog maar een laagje extra aan….

Er is afgelopen week twee maal gevist zonder al te veel succes, en dat is nog overdreven. Morgen staat een IJZZV competitiewedstrijd op het programma, het zal vast weer héél goed gaan 😉

De eerste keer is onder het motto ‘snoek om de hoek’. Met die ene spiering van de afgelopen wedstrijd aan de haak sta ik op een middag bij een brug bij mij om de hoek naar de dobber te turen.

Ik heb de diepte goed uitgepeild zodat de aasvis vlak boven de bodem zweeft. Grote schepen uit het kanaal verderop geven af en toe een mooie trek. Ook de wind helpt mee de dobber te verplaatsen. Om het kwartier gooi ik opnieuw in, de spiering blijft mooi ruiken en blijft ook onaangetast.

Na een ruim uurtje zonder actie wint de oostenwind het van m’n jas. Vissen in de stad: lekker dicht bij, maar nog steeds niet helemaal m’n ding.

Vrijdag is de vorst er een beetje uit en de ZW wind lijkt ook mee te vallen. Op naar de Zuidpier voor een gul! Hoog water valt rond 14:30 uur en ik arriveer om 12:30 uur. Ik heb deze keer zo min mogelijk materiaal meegenomen en dat lukte prima: de vijf meter Forcemaster mag weer eens aan de bak. De rest past in een klein rugzakje. Diepvriestappen gaan aan de haak.

Het zal met de dag te maken hebben, de pier is zo goed als leeg. Ik kies eigenlijk willekeurig een plek, de vloedstroom zit er al goed in.

Een mooie aanbeet na de tweede worp lijkt vis op te leveren, ware het niet dat deze vlak onder de kant losschoot. Inspectie van de haak vertelt dat tappen een dikke en taaie huid kunnen hebben, waardoor er te weinig ‘haak’ overblijft voor de vissenbek. Ik vervang de enkele haak voor een pennelrig.

De tweede aanbeet levert nu wel vis op, het is een steenbolkje van pakweg 20 centimeter.

Twee uur later ben ik nog steeds ‘gul’loos en winnen het hoge water en de wind van mijn visdrang.

“Als ik nu naar huis ga, kan ik de boel nog nét droog krijgen voor morgen”.

Groeten!
Marc