22 mei 2015 Gepen en finten

Gelukkig heeft de geep vandaag z’n bijnaam toch nog eer aangedaan. Het zou een beetje jammer zijn geweest als deze maand geen ‘meivis’ zou hebben opgeleverd. Een Hollandse lente zonder geep en -ik noem maar wat- asperges is niet compleet.

Op de tweede dag na m’n halve antiekverklaring kan ik weer naar de Zuidpier. De wind is helemaal prima voor wat ik in gedachten heb, want hij komt uit het (zuid)westen en schommelt tussen 3 en 4 Bft. Daarmee is dus mooi aan de binnenkant te vissen.

De feeder moet nog steeds een keertje krommen onder vissenkracht; een 20 grams bombetta en een aaslijn van drie meter completeren de uitrusting.

Rustigjes aan, zo rond 12:00 uur fiets ik de pier op en zie dat het water al wat helderder is dan vorige week. Aan de buitenkant staat Ben schar en wijting te vangen.

M’n favoriete plekje blijkt vrij. “Vandaag gaat het gebeuren!” Maatje Nicolas heeft al geep en fint gevangen, dus vol vertrouwen gaat het reepje makreel te water.

Reeds na de tweede worp is het al raak. Een paar bibbers van de bombetta verraden belangstelling en dan schiet hij onder. Meestal zijn het makrelen en finten die een drijvende bombetta (zonder stuitje op de lijn) weten onder te trekken.
Nu is het m’n eerste geep van 2015.

Een mooie, 62 centimeter. Het langsteelhaakje nummertje acht is diep geslikt. Snel verlos ik het mannetje uit z’n lijden. Binnenkort weer gerookte geep, hmmm lekker!

Binnen tien minuten schiet de bombetta weer weg. Nu is het een fintje van rond de 30 centimeter. Helaas ook erg gulzig, een haakje in een kieuwboog is niet te overleven. De hoeveelheid graten maakt ze oneetbaar. Maar wat hebben ze toch mooie schubben!

Het moet een schooltje zijn want het volgende fintje dient zich ook al weer snel aan. Ongeveer even groot en gelukkig wel in de bek gehaakt. Snel retour!
De derde is weer te gulzig en gaat in de recycling via een meeuw.

Het water begint het het laagste punt (15:45 uur) te naderen en begint weer bruiner te kleuren. Ik heb er niet veel vertrouwen meer in.

En toch komt er uit het niets een geep het aasje inspecteren. Waarschijnlijk tegenaan gezwommen…

Deze vis weet bovendien hoe het moet; de bombetta schokt wat tegen de stroming in en de vis neemt veel lijn om het aasje al zwemmend naar binnen te werken.
Ruim vijf meter van de bombetta springt de vis even en weet ik dat ik kan aantikken. Numero twee is een feit.

Dan komt Bram aangefietst en kan ik ‘m eindelijk zijn gewonnen prijs overhandigen. De hengel staat tussen de stenen geparkeerd met de dobber op 50 meter afstand. Terwijl we even verderop staan te praten zie ik uit m’n ooghoek de hengeltop kromtrekken.

Nu is weer een fintje, uit de klas die al eerder deze middag is langs geweest. Ook goed gehaakt, dus snel weer terug. “Op manier lijkt het zelfs een beetje op gulvissen”, zegt Marco, die ook even kwam buurten.

Je hebt ook onder vogels eenlingen die het nét effe anders doen. Deze meeuw heeft kennelijk door dat ik aan opruimen aan het denken ben en zit op z’n gemak twee meter van me vandaan te wachten.

Het blijkt ook nog een kieskeurig mormel te zijn.

De ingewanden van de gepen gaan niet echt van harte naar binnen terwijl het staartje makreel in één hap verdwijnt.

Missie geslaagd, in ieder geval geep gevangen. Of ze er nog zijn na de -hopelijk- succesvolle blauwvintonijntrip in Kroatië? Het zou leuk zijn. Hoe dan ook, onze eigen ‘tonijntjes’ zullen zo onderhand ook wel in de buurt van onze kust aan het geraken zijn. En natuurlijk is het altijd weer spannend hoe de zeebaars het gaat doen.

Zomer…kom maar op!
Groeten!
Marc