28 augustus 2015 De slijmvis

Tijdens IJZZV-wedstrijden is het me nooit gelukt er eentje te vangen, terwijl ze wedstrijdwinst hebben opgeleverd. Morgen is er zelfs een wedstrijd specifiek rond dit beestje georganiseerd. Wil ik daar aan meedoen, moet ik toch minstens één keer eerder zo’n neefje van de zeewolf hebben gevangen, vind ik. Vandaag ga ik dus vooral naar de pier om eens een keer een slijmvis te vangen.

Twee hengels gaan er mee: een vaste hengel van vijf meter en de feederhengel. De vaste hengel gebruik ik voor de slijmvisserij in de openingen tussen de betonblokken aan de waterlijn. Ik had zo uitgedacht dat dat prima zou moeten kunnen.

De feeder is mee voor als het met de vaste hengel niet lukt, dan wel om me wat bezig te houden en tegelijkertijd met met een dobber (geen bombetta deze keer;-)) te vissen. In tegenstelling tot de schuivende bombettamontage heeft dobbermontage een vaste aaslijn, waardoor de diepte van de aanbieding hetzelfde blijft. Vandaag met de zuidwestelijk wind zijn er lange driften te maken, oftewel, de hengel hoeft niet constant in de hand te worden gehouden. En dat is handig want ik ben vooral op die verrekte slijmvis aan het vissen…

Rond 12:30 uur, een uurtje na laag water kies ik een plekje aan de binnenkant voor de bocht. Aan de hoofdlijn van de vaste hengel komt een driehaakspaternoster en een loodje van een gram of dertig. Hopend dat slijmvissen álles eten, gaan er zoute piertjes en stukjes diepvriestap aan de haakjes. Ook hier is vers aas vást beter…

Het geheel gaat te water in een veelbelovend uitziend ‘gaatje’. Het lukt prima de hengel tussen de stenen te steunen en de lijn redelijk strak te zetten. En dan maar kijken naar het topje…

Na pakweg twintig minuten al wil ik toch wat meer actie in de tent en gaat de dobber ook te water, de ruim twee meter lange aaslijn met een loodje op 30 centimeter boven het haakje is beaasd met een reepje vis. Makreel, fint, allemaal welkom…

Het topje van de vaste hengel laat ineens getril zien en daarna heuse tikjes gevolgd door een doorbuigertje. En verdomd, daar is-ie dan: m’n eerste slijmvis. Soort 22 op m’n Zuidpierlijstje.

Van hetzelfde plekje komen in een half uurtje nog drie soortgenootjes, de ene duikt nog enthousiaster dan de andere op het aas.

Best mooie visjes eigenlijk, met bovendien een gebitje en kaakjes waar ik mijn vinger toch niet tussen zou willen krijgen.

Dan is het over en de andere plekjes vanuit mijn positie leveren ook geen visjes meer op. Wel kaalgegeten haken want met het opkomende water zijn de krabben en garnalen kennelijk ook actief geworden. De dobber heeft ondertussen ook vele driften gemaakt, maar is geen enkele interesse tegengekomen. Het water is ook nog wat aan de troebele kant na het weer van de afgelopen dagen.

Maargoed, dus…het doel van de dag is geslaagd. Ook concludeer ik dat ik beter niet met deze wedstrijd meedoe. In wedstrijdverband zó dicht onder de kant vissen op visjes die je niet kunt zien…Dan liever recreatief dicht onder de kant vissen op joekels van harders die je wél kunt zien (of zelfs tijdens een wedstrijd. Zou die eigenlijk ooit zijn gehouden, een ‘harderwedstrijd’?). Of natuurlijk meedoen met de IJZZV dobberwedstrijd op 12 september aanstaande. Zoals bekend kan ik ook daar dan weer wél uren van genieten zonder iets te vangen ;-).

Groeten!

Marc