26 augustus 2016 Een avondje tongvissen met de Nautilus

Het is een gedenkwaardig avondje geworden, al komt dat niet door de vangst. Het slechte en goede van de mens is maar weer eens duidelijk naar voren gekomen…Het tripje, gezellig weer eens vissen met Eelco, heeft met een beetje fantasie zelfs raakvlakken met landelijk nieuws van dit weekend: de tegen de discardban protesterende kottervloot in Rotterdam en een grote demo dag van de KNRM.

Het vertrek uit Vlissingen is rond 19:00 uur voor een avondje geankerd op tong vissen. Er zijn zeven vissers aan boord. Er is wat consternatie over het vergeten van een paar man.

En bij mij valt het kwartje pas wat later (Het zal de dosis primatour zijn, die wat delen van m’n hersens heeft uitgezet…): er is ingebroken bij de Nautilus en zo’n beetje het complete electronica-arsenaal is gestolen! Over het ‘waarom’ kun je slechts hoofdschuddend gissen. De actie van deze ‘slechterik(ken)’ krijgt nog een staartje…

We steken de Scheldemonding over en ankeren net voorbij Breskens met het strand nog prima in zicht. Er staat weinig wind, prima temperatuurtje, laat de tongen maar komen! Collega Wiesje ligt een stukje verderop.

Het is opkomend water. De stroming giert richting Vlissingen. Uptide vissen dus. Veel lijn geven zodat er een grote lus in de lijn ontstaat die de onderlijn zo plat mogelijk tegen de bodem drukt. En dan maar wachten in de hoop op een leuk klusje tong aan het einde van de avond.

Na een uurtje vissen komt de eerste tong aan boord.

En een half uurtje later de tweede. Dat geeft hoop voor de komende uren in het donker met afgaand water. Wiesje is verkast.

Na het aanzetten van de (LED)lampen zullen er in totaal nog drie tongen volgen en dat is de vangst voor vanavond.

Vijf vissen gevangen door drie van de zeven vissers met elf hengels en pakweg 30 haken met een zeepiertje er aan…

Aan alle montages (weegschaaltje, verzwaarde dan wel onverzwaarde onderlijnen, stalen afhouders, nylon afhouders) is een vis gevangen. Dus dat maakte eigenlijk niet uit.

Rond 23:00 uur is het genoeg geweest. Gaat ‘m niet meer worden, we gaan terug.

Bij het starten van de motor klinkt echter wat gepruttel en verder niets. De accu’s om de motor te starten zijn leeg. Is er bij de losknip en jat-actie van de electronica toch ergens iets met de bedrading mis gegaan.

Schipper Frank gaat in de telefoon. De KNRM (goed dat ze er zijn!) gaat uit Breskens voor ons komen. Collega Wiesje (goed dat ze er is!) komt even langszij. Zij blijken iets meer dan wij te hebben gevangen.

Tijdens het wachten gaat het gesprek natuurlijk over de magere vangst van de avond. De discardban (waar de beroepsvisserij op zaterdag 27 augustus in Rotterdam tegen heeft geprotesteerd) en de pulsvisserij worden besproken.

Op de radio zijn zaterdag gesprekken tussen vissers, politici en Greenpeace. Tussen de standpunten zitten grote kloven. Greenpeace wil dat er bijvoorbeeld zó selectief wordt gevist, dat er geen ondermaatse vis in de netten belandt. Lijkt me lastig.

Het lastige in deze hele discussie vind ik vooral hoe de ‘feiten’ worden gepresenteerd en vervolgens worden gebruikt. Volgens Greenpeace is slechts 0,1% van de Noordzee beschermd, terwijl de andere partijen (vissers en politiek) met tientallen procenten minder visgronden strooien.

Hoe dan ook, de vis zal uiteindelijk altijd de dupe blijven want wij willen bijvoorbeeld ons lekkere tongetje of zeebaarsje of palinkje blijven eten. En een groot deel van de wereld is zelfs geheel afhankelijk van (zee)vis als voedsel.

Dus als je de zaak wat uittilt boven de politieke discussies over quota, wel of geen discards of procenten meer of minder, is het een stuk simpeler: in het hele ecosysteem zijn wij de beste rovers die het hele systeem daarmee overbelasten.

Wij mensen schijnen ook te kunnen nadenken over de toekomst. Maar vijf jaar niet vissen en die hele zee gewoon effe met rust laten, zal nooit gaan gebeuren… Met oogkleppen op politiek doorbabbelen op basis van wankele feiten en hopen op betere tijden; veel verder lijken we momenteel niet te komen, want de economie gaat voorlopig nog voor.

Schipper Frank komt met een leuk weetje, dat hij weer van beroepsvissers heeft gehoord. Een grote tong kan zich meer dan 10 centimeter ingraven, waardoor die vroeger soms ontsnapte aan de boomkor, omdat deze niet diep genoeg in het zand kwam.

De stroompjes van de pulsvisserij lukt het om de goede maat vissen (lees, de grotere tongen) uit het zand te knallen. Zou het kunnen dat de pulsvisserij té goed vangt ten opzichte van de ouwerwetse boomkor? Ik zou wel eens een mooi Waterwolf onderwaterfilmpje willen zien van wat er gebeurt als zo’n pulsnet over de bodem sleept…

Ik neem aan dat vissers en onderzoekers zeggen dat ergens veel vis zit, als op die plek veel vis wordt gevangen. Die hoeveelheid zit er daarna natuurlijk niet meer. Als nu blijkt dat er veel meer grote tongen dan vroeger worden gevangen, zijn er natuurlijk de komende jaren weinig nieuwe generaties te verwachten.

Dit filmpje bevat volgens mij, naast een theoretische digitale animatie van wat er onder water gebeurt, al teveel propaganda voor de methode zonder dat de gevolgen op lange termijn duidelijk zijn.

Dan arriveert de KNRM.

Met hun boot varen ze ons anker los en we gaan aan een sleeptouw terug naar Vlissingen. De Wiesje is ook op de terugtocht.

Wiesje neemt ons in de haven over van de KNRM. Samen in de sluis en dan zijn we weer thuis. Eind goed, al goed.

Het is rond 02:30 uur als we uit Vlissingen vertrekken. Om 05:00 uur mag ik in het mandje kruipen. Het was me een avondje.

Foto’s: Marc en Eelco