17 maart Zuidpier

Met de overgebleven 50 piertjes van gisteren naar de Zuidpier, genoeg aas voor een paar uurtjes gulvissen met één hengel. Weinig materiaal mee, een klein rugzakje volstond. Dat kwam goed uit, omdat ik sinds gisterochtend kamp met een zere rug, na een ongelukkige til-actie met de vouwfiets. 12 kilo ‘verkeerd’ kan best wat verzoorzaken- Lopen en staan gaat goed, zitten, opstaan en trap op doet zeer. Verrekte spiertjes in de onderrug, dat zijn de boosdoeners, ongemakkelijk. Ik wilde gisteravond naar een bijeenkomst van Sportvisserij Nederland in Wijk aan Zee, maar een hele avond op een stoeltje, dat leek me geen goed plan. Een warm bad, een smeersel en een warme kruik leek me beter…eh..goed, na deze medische zijstap terug naar het vissen.

Ik sloot als achterste aan in een rij van een man of acht voorbij de bocht, het was rond 12.00, kentering naar afgaand. 5 Meter forcemaster, 45/00 nylon, cementen gewichtje aan 30/00 nylon, geknoopt aan een lus, een meter van het eind. Aan het eind van de hoofdlijn de haak, ik gebruik tandemmontage. Simpel, goedkoop en effectief voor deze visserij. Er wordt immers tot 30 meter uit de kant gevist.

Er kwam bij de buren regelmatig vis boven, van kleintjes tot redelijk maatse gullen. Bij mij duurde het even tot de eerste zich aandiende, een mooie beet, een stuiterende en zich verplaatsende hengel, helaas was de vis nét ondermaats. Keurig gehaakt in de onderkaak, dus die deed het nog en kon weer terug. Daar kreeg ik er nog drie van tot de voorlaatste worp een mooie 40cm+ vis opleverde. Het was alweer twee uur na hoogwater geweest en de stroom was er een beetje uit. De wind was ook weggevallen, trouwens. De vis zwom zich gelijk vast, maar met wat geduld en gepeuter schoot de boel weer los en kon ik ‘m tussen de blokken parkeren. Helaas bleef het zaakje daar ook nog even hangen, zodat ik even naar beneden moest. -De rug hield het allemaal, zolang ik maar niet ging zitten- Met wat hulp van de buurman kon ik erbij en die was binnen. Resultaat: vijf gullen, helaas maar een mooie ertussen, ze zaten er wel. Een vis schoot los, twee aanbeten gemist, en slechts één (1!) gewichtje verspeeld. De timing van het stop-moment was perfect, ik hoefde slechts 5 minuten op de bus van vier uur terug naar Amsterdam te wachten.

De rug heeft het gehouden, voorlopig wel even rustig aan, kruiken en smeersels, die dan weer wel.

groeten!

Marc