Vakantie-vissen in de buurt van Barcelona

Een weekje weg met Petra, logeren bij vrienden in Barcelona. Ja, en dan gaan er ook een paar hengeltjes mee. Vakantievissen, geen prioriteit, meer vissen als het uitkomt, een beetje rondkijken met een hengel in de hand.

Ik heb op drie plekken een hengeltje uitgegooid: een piertje vlakbij de wijk Barceloneta, het strand bij Castelldefels, en rotsen bij Calella de Palafrugell. In totaal drie visjes gevangen, dezelfde soort.

Wat mij betreft een mooi visje én een nieuwe soort op m’n lijst: de Serranus cabrilla. een schriftbaars.

Er is een hengelsportzaak vlakbij het strand in Barcelona, waar ook vers aas te koop is: allerlei soorten zagertjes, die je ook in Frankrijk kunt vinden. Ik was eigenwijs en had een zakje zoute pieren meegenomen, vastbesloten dat daar ook wat mee te vangen moest zijn.

De eerste sessie was dus op het piertje aan het stadsstrand. Er werd door locals op diverse manieren gevist: paternosters op de bodem en met dobbertjes en kleine loodjes nét achter de blokken. Ik heb het eerst met een paternoster op de bodem geprobeerd,

driehaakspaternoster, haakje 6, 80 grams loodje. Omdat de Middellandse Zee nauwelijks getijdes heeft is er weinig stroming. Helder water, bodemvisserij leek me tóch meer voor de avonduren. Maarja, de locals deden het ook. Na een uurtje was er nog niets gebeurd en ben ik overgeschakeld naar de bombetta met een lange wapperlijn. Die liet ik voor de blokken drijven. Toen gebeurde er aanmerkelijk meer. Veel aanbeetjes, maar haakje 6 leek nog te groot voor de visjes. Maar de zoute piertjes vielen dus wel in de smaak. Ik zag hier en daar wel harders zwemmen. Ook kwam er een bootje driftend langs met twee vissers die met poppers aan het knallen waren. D’r zou hier dus écht wel iets moois moeten rondzwemmen. Uiteindelijk kwam m’n visje van de dag boven. Ik heb de locals niets zien vangen.

Het volgende tripje was tijdens de avond op het strand van Castel de Fells. En ik was niet de enige. Het leek wel een wedstrijd. Petra kwam tijdens haar strandwandeling nog enige tientallen vissers tegen.

Ik heb er weer met paternosters op de bodem gevist, met zoute pieren. Helaas niets voor mij. Ik zag m’n buren een mooie harder vangen, die ze zowaar teruggooiden (M’n vooroordeel was dat hier alles méé ging ;-). Zij visten overigens met één haak aan een lange (2 meter ofzo) wapperlijn. De off the ground werd door iedereen in m’n gezichtsveld gebruikt, afstandvissen dus. Wij vertrokken tegen de schemering. Aan de vele lampjes te zien, leek ’s nachts vissen ook hier de moeite waard te zijn.

De derde sessie was vanaf de rotsen recht voor het hotelletje in Castel de Fells waar we een nachtje verbleven, na bezoek van het Dali Museum in Figueras. Bij het zien van de rotsige bodem ben ik maar gelijk met de bombetta en wapperlijn begonnen. Ik had nog wat zoute piertjes dus lekker makkelijk. Tussen de rotsen zou genoeg ander aas te vinden kunnen zijn.

Ook hier was ik niet alleen. Op elke toegankelijke plek zat een local te vissen. Ook hier regelmatig harders flankend langs de rotsen. De zee was bijn als een spiegel en rustig. Hier ving ik twee visjes aan m’n laatste zoute pieren. De tweede heb ik ruim een uur onder een flinke dobber laten rondzwemmen. Maar helaas, er was niets in de buurt wat ‘m lustte.

Gelukkig kon hij na afloop z’n leven ook nog vervolgen. Een half uurtje tevergeefs gooien met een lepeltje was lekker voor de beweging. En ach, effe een paar uurtjes lekker op zo’n rots aan zee met een hengel verblijven is nooit een straf!

Groeten!

Marc