Deze keer op het laatste moment tóch nog een wedstrijd, met een prijs voor de grootste vis van de dag. Hoewel de slag losbarstte om 07.00, nam ik deze keer de eerste bus vanuit Amsterdam. Ik kon rond 09.00 aanschuiven aan de Beverwijk-kant en Nicolas bleek de buurman van de dag te zijn.
Ik had grote verwachtingen van deze dag: gul, zeebaars, tong en harder…hm…het werd één steenbolk in m’n laatste draai rond 21.00. Twaalf uur vissen voor één visje. Daarvóór is er natuurlijk wel wat gebeurd en van van alles geprobeerd, maar wedstrijd- en vangtechnisch was het geen beste dag.
Ik begon met de bedoeling een gul te vangen, één haak wapperlijn, veel pieren. De andere hengel kreeg een paternostertje met kleine haakjes. De krabben waren erg actief en de haken kwamen schoon terug. Haken hoger van de bodem kwamen ongeschonden weer terug. Na een tijdje één hengel aan de andere kant uitgegooid. Ook zonder resultaat.
Een mooie aanbeet, zomaar, ineens en de flinke vis ging verloren aan de stenen rand aldaar. Maarja, een gul aan haakje 6 aan 27/00 fluorcarbon succesvol langs stenen trekken zou een mooie prestatie geweest zijn. Ik heb m’n haaklijnen vervangen voor 40/00 met haakje 4, iets meer kans om iets groters binnen te krijgen. Dat groters is niet gekomen. Rond de kop werd beter gevangen, trouwens.
Tegen de middag begonnen de harders langs de kant actiever te worden en deze keer bleken ze wél brood te pakken, zelfs korst van de oppervlakte. Nicolas en ik hebben het een paar uur geprobeerd en korsten en broodvlokken. De wind (NW) zat wat tegen voor kleine dobbertjes, zodat ik er toch maar weer een bombetta aan heb gehangen, met anderhalve meter fluorcarbon en een klein haakje. Ik heb een paar aanbeten gehad, maar misgeslagen. Ze tikten razendsnel tegen de korst, en trouwens ook tegen de dobber en schoten weer weg. Ik ben in ieder geval een stapje dichterbij gekomen in ‘vang een harder’. Het hoogtepunt van de dag.
Het was een gezellig dagje vissen in beter weer dan voorspeld was, alleen jammer van de wind. (D’r moet wát te zeiken zijn). De dag was voor mij klaar toen de beugel van m’n molen nét na de worp dichtsloeg en me in één keer met een mooie knal bevrijdde van de complete voorslag en de rest. Dat scheelde weer inpakken. En omdat ik al was ingepakt, vroegen de controlerende BOA’s met niet naar m’n vispas enzo. Ook vroegen ze niet of ik vis bij me had.
Op naar een dagje gepen op de pier en de korpswedstrijd aan de Baaijweg op 9 juni.
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Posted on 2 juni 2012
0