Vakantie vissen: Vissen in Canada Deel 3

14 augustus Port Hardy

Voor het vissen vanaf de kant, de volgende dag, kregen we van Jim de tip het in de haven bij het watervliegtuigendok te proberen met een lepel of een zogeheten buzz-bomb. ‘There’s 5000 pinks in the hardbour waiting to get up the river’. De volgende dag bleek Jim geen woord teveel gezegd te hebben, overal waren springende zalmen, pinks, te zien.

Een aanblik die je graag als sportvisser ziet. Het wil natuurlijk niet zeggen dat je die vissen dan ook gaat vangen. Snel de karperhengel met gevlochten lijn opgetuigd en een buzzbomb aan een stukje fluorcarbon geknoopt. De eerste worp leverde niets op en de tweede ook niet. Bij de derde haakte ik er eentje en die schoot los. Kort daarna weer een losschieter, er zaten schubben aan de haak.

Hm…ze vinden het ding wel interessant, maar draaien er ook van weg. Petra was intussen de watervliegtuigen aan het bekijken en fotograferen. Toen ze terugkwam had ik er eentje aan die wél bleef hangen. Helaas zat de haak in de zij. Pinks mocht je hier meenemen, dus deze werd ons avondeten.

Omdat de vissen maar bleven springen leek het me tijd voor een experimentje.

Met 30/00 nylon op tweede spoel nu een zinkende bombetta met een klein shadje gemonteerd. Kijken of ze dit ook lustten. En ja hoor, hier gingen ze voor. Ik wist er nog drie te vangen en alledrie hadden ze het shadje vol gepakt.

Er waren ook weer een paar losschieters, maar dat maakte helemaal niets uit. De mooiste aanbeet kreeg ik vlak voor m’n voeten zodat dit in heldere water geheel te zien was, kicken! De meegenomen pink ging op de BBQ bij onze cabin en bleek groot genoeg om twee dagen van te eten.

Laatste ochtend in Port Hardy begon met uren regen, zodat er niet werd gevist. We besloten terug te rijden en maar te zien waar we die avond zouden verblijven. Onze heerlijke lunch -een salade met Pink-zalm, aardappel, verse dille, tomaat, komkommer, olijfolie en citroen- op een prachtige plek in Telegraph Cove reden we verder.

15 augustus Campbell River

De overnachtingsplek werd Campbell River, aan de nauwste doorgang tussen het eiland en het vasteland. Er bleek daar een speciale vispier voor hengelaars te bestaan. In de avonduren hebben we er een paar uurtjes doorgebracht, ik vissend en Petra zat lekker in de zon. De afstand tot het water onder de pier was een meter of vijf en het stroomde fink. Toen we aankwamen stond er al een man met een erg kromme hengel en zijn chinook-zalm was ruim over de meter. Helaas leverde mijn twee uurtjes gooien met een pilker niets op, behalve op het laatst kelpwier waar ik de boel op stuk trok. Bij het weggaan haakte een andere visser weer zo’n monster.

Het was leuk te zien, samen met veertig andere toeschouwers, hoe deze grote vis na ruim twintig minuten spanning en sensatie binnengebracht kon worden.

Prachtige vangst!