Uit de oude kist: Nicaragua Deel Een

Deze serie bestaat uit drie delen. De belevenissen stammen uit 2008 en 2010. In deel één beschrijf ik het hengelen bij Granada (B) in diverse meren. Deel twee gaat over vissen langs de kust op de Stille Oceaan en in een mangrove-bos. Dit in de buurt van de stad Léon (A) in het noordwesten. Deel drie wordt er gevist aan de Caribische kant van Nicaragua (C en D).

Tien jaar geleden had ik nooit gedacht ‘ns naar Nicaragua in Midden Amerika te gaan. Inmiddels ben ik er twee keer geweest. Het is een mooi land dat zich aan het ontwikkelen is na een historie van bloedige dictatuur en burgeroorlogen. En je kunt er geweldig vissen, al springen ze ook daar niet vanzelf aan je haak.

Het zit zo: vrienden van mijn vriendin Petra besloten in 2006 een hotel met een goed doel op te richten. Het werd Hotel con Corazón in de oude spaans-koloniale stad Granada gelegen aan het meer van Nicaragua. De winst van het hotel gaat naar lokale onderwijsprojecten. De lokale staf wordt geleid door Nederlanders uit de Hotel con Corazón-organisatie. Meer informatie uiteraard op de website van het hotel.

Petra heeft al die jaren meegeholpen met het opzetten van de organisatie en zit sinds de oprichting in het bestuur van de stichting. Zodoende gingen we er naartoe. Ons eerste bezoek aan Granada was in 2008. Het pand was gevonden en ging tot hotel verbouwd worden. Het tweede bezoek was in 2010. De verbouwing was gelukt en het hotel draaide al ruim een jaar. Tijdens deze reis hebben we vooral de spaanstalige, pacifische westkant van Nicaragua bezocht. Tijdens de tweede reis hebben we een stuk van de engelstalige Caribische kant van dit, nog niet door massatoerisme overspoelde, land gezien.

Vissen aan de westkant van Nicaragua

Deel 1

Granada en omstreken

Granada ligt aan het immense Meer van Nicaragua, meer dan 200 kilometer lang en op z’n breedst 100 kilometer. De fiere vulkaan Mombacho is het fiere hoogste punt in de buurt.

De constante wind uit het noordoosten met kracht 5 á 6 zorgt voor veel deining en troebel water. Vanaf de kant vissen is vanuit Granada niet te doen: te ondiep, te druk met andere activiteiten, en veel stukken oever zijn simpelweg ontoegankelijk.

Dankzij vulkanische activiteit ligt er op korte afstand van het centrum van de stad een schiereiland met daar omheen eilandjes: Las Isletas. Met een bootje of vanaf een ‘Isleta’ is er zeker wel te vissen.

Tijdens de eerste trip in 2008 hebben we een paar uur met een motorbootje en een schipper tussen de eilandjes gesleept met pluggen.

Het mooie tochtje langs alle, meest bebouwde en bewoonde eilandjes, leverde één visje op. Voor het zoontje van de schipper.

Dat moest de volgende keer dus anders. Met wat zoekwerk en hulp van vrienden en lokale contacten kon ik in 2010 een paar dagen een opblaasbare rafting kano huren.

Niet ideaal om vanaf te vissen, maar zeker beter dan helemaal niets. Ook kon er worden geregeld dat de kano bij een vriend van de verhuurder kon worden gestald. De man woont aan de oever van het meer. De weg oversteken en je was op het ‘strand’, 50 meter van het water. Ik kon hierdoor zelf bepalen wanneer en hoe lang ik ging vissen. Van het hotel was een fiets te leen. Het was prachtig om rond 5:30 door de nog koele ontwakende stad te fietsen, hengel in de hand, op naar de kano. Onderweg tussen de bomen in het parkje aan het meer moest je af en toe de adem inhouden tijdens het racen door een paar enorme zwermen vliegen, die daar schuilden tegen de wind. Op naar de kano, vissen! Overigens, m’n ervaring met kano’s en dergelijke is niet groot en ik had nog nooit vanuit zo’n ding gevist. Het eerste stuk peddelen bestond altijd uit twee kilometer tegen die noordoosten wind en golven opboksen. Tussen de eilandjes waren er luwere plekken te vinden. Tijdens het peddelen had ik de hengel geklemd tussen m’n benen. Laten driften was nauwelijks een optie omdat de boot dan veel te snel werd weggeblazen.

Het filmpje is een vier keer versneld kanotochtje tussen de eilandjes. Het geeft een idee van de omgeving.

Ik heb vooral met kunstaas gevist, gesleept en geworpen; met plugjes, shadjes lepels en spinners. En vanaf de kano weinig gevangen. Eén vis, om precies te zijn. Helaas geen foto van deze…hij was ook niet zo mooi, trouwens, een soort booskijkende mix tussen een fint en een kopvoorn en dan met tanden. Een andere keer had ik één losschieter, ik heb ‘m zien springen, het was een redelijke vis, geen idee welk soort. Het was heerlijk om daar rond te peddelen. dat wel.

Een ander leuk vistripje was het verblijf op een van de eilandjes waarop een pension staat, een weekendje weg met Hotel con Corazón mensen en wat lokale vrienden. We visten met stukjes runderhart en kunstaas.

Een dobber gebruiken kon, maar slechts een haakje was ook al genoeg om de diverse cichliden te vangen.

Deze kleine rovertjes waren felle bijters, ook een plugje sloegen ze niet af.

Hilarisch was een losschieter die in het zwembad belandde en met de nodige hilariteit en wat moeite weer terug in z’n eigen water kon.

Op korte afstand van de stad ligt een groot kratermeer, Lago Apoyo. Diep blauw water. Er zou vis zitten: chicliden en tilapia. En er waren kano’s te huur.

We hebben op dit heel diepe meer wat rondgevaren in de prachtige omgeving en ik sleepte een twistertje achter de kano. De krater wand bood geen beschutting tegen de wind, Het waaide dus ook hier behoorlijk hard. Het was bijvoorbeeld lastig een goede lijn aan te houden om het aasje op een diepte te houden waarvan ik dacht dat dat in de buurt van de bodem zou kunnen zijn.

Helaas geen enkele indicatie van vis gehad, ook niet vanaf de kant.