8 maart Zuidpier De aanhouder komt altijd een keer aan de beurt als-ie in de buurt van z’n hengel blijft

Met de overgebleven pieren van gisteren aangevuld met een bakje mesheften uit de vriezer, ging ik met frisse moed vandaaag weer naar de Zuidpier. Nicolas ging ook mee, om te kijken om er met alleen diepvries-aas ook wat te vangen was.

Doelwit was wederom de gul die kort onder de kant zwemt en deze keer zette ik wel twee hengels in. Hoogwater viel natuurlijk een uurtje later dan gisteren en we begonnen met vissen rond 11:15. We stopten om 16:30.

De kopie van gisteren was dat de eerste worp wederom een aanbeet opleverde, waar ik opnieuw te laat op reageerde. Vis weg, tuigje vast, adrenaline weer op peil.  Les één bij het gulvissen: ga nooit ver van je hengels. Ik heb dat vandaag een paar keer niet helemaal goed gedaan. Maarja, een babbeltje met je vismaat ga je af te toe toch ook wel effe maken.

De eerste vis was een ondermaats gulletje na een paar nerveuze rukjes. Goedgehaakt en teruggezet, maar helaas werd ’t beestje na een paar minuten toch meeuwenvoer.

De volgende vis was een verrassing en bleek een nieuwe soort voor m’n lijstje: een gehoornde steenslijmvis.

Geen idee of het een mannetje, vrouwtje of iets anders is, maar ik had nog niet eerder een roze visje vanaf de pier gevangen. Onderstaand exemplaar heb ik een  paar jaar geleden gevangen. Zoek de verschillen!

De 2/0 haak zat diep, de mesheft was goed in de smaak gevallen. Nicolas was minder gelukkig en ging met één hengel met een dobber vissen onder het motto: je weet maar nooit. Ik stond het op strategische afstand te bekijken en zag vanuit m’n ooghoek de Forcemaster stevig krommen en met een sprintje was ik deze keer wel op tijd. De forse weerstand was veelbelovend en er kwam inderdaad een mooie gul boven. Pfff…dát was lang geleden. Even naar beneden klauteren om de vis langzaam maar zeker te landen, en blijdschap toen het was gelukt: 54 centimeter.

Nicolas had had met het diepvries/gezouten aas nog niet gescoord en vroeg om wat piertjes: na tien minuten had hij een gulletje aan z’n dobberhengel en daarna ook een gehoornde steenslijmvis. Deze was wel ‘normaal’ bruinig. Experiment geslaagd: verse pieren zijn tóch het top-aas! Diepvries is om te kunnen vissen als er geen pieren te krijgen zijn of als het barst van de schar.

Daarna was ik weer aan de beurt met een mooie aanbeet. Helaas zat de boel vast na twee slagen indraaien en knapte de lijn. Kort daarna was het gelukkig weer wél raak: een gulletje van 44 centimeter. Vreemd genoeg stak bij deze vis een stuk nylon uit het poepgaatje. Ik heb de haak niet gevonden bij het schoonmaken. Kort daarna stond ik weer even bij Nicolas te babbelen en hij zag één van m’n hengels opstijgen en bijna over de steun getrokken worden. Nu was het sprintje niet voldoende en bij het indraaien was de vis, vreemd genoeg, vertrokken.

De pieren waren inmiddels op zodat ik nog even viste met een cocktail van mesheft en pieren die nog aan m’n haakje zaten. Dat leverde ook nog een te diep gehaakt ondermaats gulletje op. Ik besloot deze niet aan de meeuwen te voeren, zodat ik met drie gullen in de tas naar huis mocht.

De bruinvissen lieten zich ook weer zien en de oostenwind was iets steviger dan gisteren, maar het was prima uit te houden omdat je ‘m voorbij de bocht dan lekker in de rug hebt.

Nu even de laatste winterstuiptrekking voorbij laten gaan en dan is het wachten tot de zomergasten weer met de bombetta kunnen worden belaagd . Ik heb er zin in!

Groeten!

Marc