Uit de oude kist: Kvernepollen (Bergen, Zuid Noorwegen) Augustus 2009

Met zo’n taaie start van het zomerseizoen wil ik nog wel ’s mijmeren over betere tijden. De bomen staan krom van de noordenwind, en ik heb effe geen zin om tijdens deze mooie herfstdag te gaan vissen (over vangen heb ik het niet eens). Gelukkig is daar de computer om mooie tijden te laten herleven…Een aflevering Uit de oude kist.

Zeevissen in Noorwegen, welke zeehengelaar wil dat nou niet? Alleen al het idee om te kunnen vissen vanuit je eigen bootje op open zee of in een kilometers breed fjord, ik keek er al jaren naar uit. Voor mij kwam deze wens uit in 2009 . Petra vond het ook een prima plan. Met het autootje gingen we drie weken op vakantie: een weekje kamperen tijdens een mooie tocht langs de westkant van Denemarken naar Hirtshals. Vanuit daar namen we de nachtboot naar Bergen om een weekje te gaan vissen vanuit sportviscentrum Kvernepollen, ten westen van Bergen. We hadden de overtocht en de week vissen geregeld via Cordestravel, en bij hen ook het hengelmateriaal en de drijfpakken gehuurd. Allemaal prima geregeld. En tot besluit zijn we in een weekje al kamperend afgezakt naar het zuiden. Het was een mooie vakantie, dit verhaal gaat vooral over de visbelevenissen in Noorwegen.

We gingen niet voor de grote aantallen of vangen voor ‘mee naar huis’. Daar waren de meeste van onze -Duitse-collega’s wel mee bezig: álles ging mee, tot makreel aan toe… Wij gingen voor de ervaring om met je eigen open bootje op zee te vissen en voor de hoeveelheid soorten, waarvan je er veel hooguit bij toeval in Nederlandse zee zult vangen. En uiteraard is in die regio het formaat van de vis een slag of wat groter dan bij ons. Het idee was om elke dag een andere soort vis te eten. En die is in vervulling gegaan.

We hebben geluncht met diezelfde ochtend gevangen pollak, heek, lom, leng, koolvis en schelvis. Makreel hebben we niet gegeten, die vingen vingen we om als aas te dienen. Andere soorten waren lipvis, hondshaai, steenbolk. Petra heeft de grootste vis gevangen (leng, 97 cm, 4,5 kg).

Mijn stoerste vis was m’n eerste heek (82, cm 4,2 kg). Mijn leng was 84 cm, 2,4 kg.

Het mooie van het gebied rond Kvernepollen is dat je altijd wel kunt vissen. Je kunt bij wijze van spreken de hoeveelheid wind, deining en stroming uitzoeken waar je mee te maken wilt hebben. De zee en de fjord en de eilandjes ertussen bieden mogelijkheden voor zo goed als elk weer-dan wel wind-type. En je hoeft niet ver weg om te kunnen beginnen met vissen.

Vlakbij Kvernepollen is een brug waaronder je bij de ergste regen ook nog droog staat. En daar was in de gierende stroming het leuk pollakjes vangen met een spinhengeltje en een shadje. Prachtig om te zien in het heldere water hoe die rovers het shadje van uit de diepte kwamen halen en zichtbaar aanbeten op een metertje ofzo onder het oppervlak. En dan heb ik ook nog wat gepeuterd met een dobbertje en een plukje makreel vanaf het balkon van ons huisje (lipvis en pollak tot 30 cm).

We hebben op veel verschillende stekken rond Kvernepollen gevist en vele vismethodes geprobeerd. We hadden allebei weinig ervaring met deze visserij. Ik kende wel het bootvissen op de Noordzee op 30 meter diepte. In het buitenland had ik nog niet dieper dan 50 meter gevist (Ierland). Na anderhalve dag prutsen en proberen, kregen we het steeds beter onder de knie en aan eind van de week waren we een geolied team en deden we gerichte en succesvolle vis-sessies.

Op open zee deden we de bodemvisserij (100-150 meter) met zwaar lood en haviske-boom en pilkeren (met gummimaks of ander kunstaas, gecombineerd met een strip makreel als aas op de bijvangers).

Tussendoor effe wat gooien met de veertjes voor verse makreeltjes. We hebben tussen de eilandjes een paar uurtjes gesleept met pluggen. Dat leverde pollak op. Ik kan me zelfs voorstellen dat je tussen die eilandjes ook nog met een vliegenhengel aan de gang kunt, vast leuk voor de pollak, die tegen de avond vaak hoog in het water actief was.

Op open zee vingen we vooral lom, leng, hondshaai. Vooral lom bleek erg lekker.

In het fjord vingen we vooral heek, schelvis en koolvis aan pilkers en octopussen.

En tussen de eilanden makreel, pollak, lipvis, steenbolk. Die laatste visserij uiteraard met licht materiaal, is veel leuker. Over het algemeen leverden de ochtenden met de zware visserij de grootste vis op. De middagen/avonden besteedden we meest een beetje rondvaren in de prachtige omgeving en aan lichte visserij op makreel, zodat we aas voor de volgende dag hadden. We hebben helaas geen platvis weten te vangen.

We hebben teruggegooid wat er terug kon, al was dat -zeker met de diepzee-visserij- niet veel (de zwemblaas was uitgezet of de haak waste diep geslikt).

Petra vangt een mooie heek:

Naarmate de week vorderde werd het drukker aan de aanlegsteiger als we binnenkwamen. De Duitsers kregen door dat er meestal wel een kilootje of wat extra filet te halen was bij ons….Hapjes en een pak koffie kwamen onze kant op. Een lokale Noorse oma heeft heerlijke viskoekjes gemaakt van onze opbrengst van een ochtendje vissen op de ‘heek’ stek.

Later tijdens de kampeerweek heb ik vanaf diverse kantstekken (Jørpeland en Lindesness) geep, pollak en m’n eerste zeeforel ooit gevangen. Alles met de ‘hollandse’ geep-dobber met wapperlijn en een stripje haringfilet of zalmhuid. Ik heb niemand gezien die deze montage gebruikte. Het bleek echter de enige effectieve manier op de plekken waar ik heb gevist, met allerlei kunstaas (lepels, pilkers, veertjes, shads) heb ik niemand iets gevangen. De zeeforel kwam ‘uiteraard’ aan het laatste stukje aas (een miezerig fliebertje haringfllet uit de supermarkt) en na de laatste worp voordat het te donker werd om de dobber te volgen. Ik zag ‘m wegschieten en de trillerige weerstand was anders dan ik kende van geep. Opgetogen zag ik dicht onder de kant dat het een zeeforel was.

We gaan zéker een keer terug naar Noorwegen. Er is daar nog zoveel te zien en te bevissen…De grote vissen moeten volgende keren wél bang zijn voor ons. De eerste records zijn gezet, de ervaring is opgedaan. We hebben voor een volgende keer de lat op een mooie hoogte gelegd.

De foto’s zijn gemaakt door Petra de Boer en Marc Borst