2 juli 2013 De laatste worp

Hengelen: aan de waterkant wachten op een onbekende. Je kunt de doelgroep middels methodes wel een beetje bepalen. Ik had besloten dat vandaag gepen, makrelen en eventueel ander sub-surface gespuis zich aan mij mochten komen voorstellen. Lekker struinen met een lichte uitrusting. Kans op een visloze dag, dat had ik ook ingecalculeerd, trouwens. Het seizoen is bizar en een beetje triest tot nu toe, wat mij betreft.  

Het beloofde een droge, niet al te zonnige dag met weinig -westelijke- wind te worden. VIssen met de dobber aan de binnenkant van de Zuidpier: ik ging weer ’s een van m’n favoriete visserijen beoefenen. De antieke karperhengel en een spinhengel ging ik daarvoor inzetten. Vooral actief vissen met de dobber en de spinhengel om af en toe een kwartiertje te gooien. Een paar bombetta’s, een makrelentuigje (met keurig 3 haakjes ;-), wat lepeltjes, streamers, een paar plugjes en de laatste makreel -van vorig jaar augustus (!)- uit de vriezer moesten me aan een visje gaan helpen.

HW viel rond 12:00 en ik begon even na 11:00 op een plekje voor de bocht aan de binnenkant. M’n favoriete stekje in die buurt was helaas al bezet. Het water had een goede helderheid en was door de beschutting van de pier lekker plat. 

In het begin stond de vloedstroom er nog redelijk in., zodat ik al snel de haaklijn met een loodje verzwaarde. Het stripje makreel bleef dan nét wat dieper wapperen. Tussendoor de goede daad van de dag verricht door twee aangekomen collega-vissers wat knopen te leren. Ze waren blij met de tips. Aanbeten bleven uit. In de verte buiten werpbereik was een groepje visdieven druk aan het duiken en een zeehond is de hele middag in het gebied blijven hangen. Eventjes gooien met het makrelentuigje leverde ook niets op. 

Een half uurtje later verkaste ik naar een plek voorbij de bocht, windje in de rug. Hier was meer onder- en bovenwater activiteit, met regelmatig kolken en spetters aan de vrijwel gladde oppervlakte. 

 

De eerste interesse in m’n aasje was van een harder die tot kort voor de kant er achter aan zwom en wegdraaide. Ook vissen kunnen zich vergissen.

Daarna heb ik verspreid over twee uur en 55 minuten maar liefst drie aanbeten gehad. Het waren vast gepen: er werd even druk met het aas gezwommen en daarna weer losgelaten. Ook een kleiner haakje, een kleiner aasje en het loodje er af, hielpen niet. De laatste vijf minuten heb ik met de spinhengel één worp gedaan. Aan de buitenkant. Na een aantal molenslagen ineens een ‘rarig’ weerstandje, alsof ik een pluk wier te pakken had. Maar het zwom wel. En het bleken twee ieniemini-makreeltjes te zijn, 18 cm. Weer zo’n teken dat de boel écht achterloopt. In deze tijd zijn ze meestal al wat groter. Ik had nog niet eerder zulke kleintjes gevangen. En eh….ik heb ze meegenomen om aan een enorme zeebaars te presenteren. Sommige dingen moet je gewoon afdwingen 😉 Ik houd u op de hoogte. 

Groeten!

Marc