4 5 6 oktober 2013 Zuidpier

Drie keer vissen, dertien uur aan de waterkant, drie vissen. Ja, het was weer niet wild. Zaterdag om 10:00 uur stond de zevende competitiewedstrijd van de IJZZV op het programma. En dan moet gewoon eerst de NUL verslagen worden, daarna pas komen de andere deelnemers aan de beurt. Om goed voorbereid te aan de start te verschijnen, kan je gaan voorvissen: een dag eerder op dezelfde plek je hengel uitgooien en wat dingetjes uitproberen. Het mooist is dat te doen op hetzelfde moment in het verloop van het tij.

Ik deed het vrijdag rustig aan en fietste rond 12:30 uur de pier op. Zonnig, windkracht 6 Bft uit het zuiden en 12:15 uur laag water. Een beetje voorvissen aan het wedstrijdstuk (het lange rechte eind aan de binnenkant van de zuidpier) en dan een paar uurtjes opkomend tij meepakken (hw 16:18).

Er waren andere voorvissers actief en zij hadden met z’n drieën in een paar uur tijd twee wijtinkjes weten te vangen..hm.. Met de wind in de rug kon je in ieder geval lekker ver gooien. Ik testte een andere molen met gevlochten lijn en het ver gooien lukte redelijk. Het schouwspel van de jagende zeehonden binnen werpafstand was fascinerend, en verder niet echt motiverend.

Na twee uur op diverse afstanden was er nog steeds geen aanbeet geweest en ik besloot te verkassen naar de buitenkant. De wind vol tegen, en een mooie deining enzo. Maar ook hier bleven de aanbeten uit. Het sein om te vertrekken kwam luid en duidelijk toen de beugel van de molen dichtklapte tijdens de -toch al- laatste worp. PANG! en daar vertrok de boel naar Zandvoort. Er zijn in de molen inmiddels wat schroefjes aangedraaid. Maar hij mocht niet mee naar de wedstrijd.

Met lage verwachtingen, maar mét een slijmvistuigje lootte ik zaterdagochtend in Het Vlaggenschip nummertje drie, dat betekende een plek dicht bij de bocht. Op de kopstek links van me stond Harry en rechts van me John, twee ervaren IJZZV-vissers, goed opletten dus. Mijn tactiek bestond uit een ‘verweghengel’ met gevlochten lijn en een ‘dichterbijhengel’ met nylon. Onderlijnen met afhoudertjes en met losse lijnen, om met deze combinaties uit te proberen wat met wat op welke afstand resultaat geeft.

John had al snel een wijtinkje en Harry een schar. Mijn stille toppen hadden me al op het uitpakken en klaarleggen van het slijmvistuigje gebracht. En helaas, wij hadden slechts gladde stenen voor onze neus. Zonder spleten of afgebroken stukken, geen (zichtbaar) plekje voor een slijmvis. Met de vijf meter verweghengel heb ik het tuigje toch een half uurtje tevergeefs tegen deze stenen aan gelegd. Verder heb ik Harry kunnen helpen met het doorknippen van een haak in z’n vinger, een vaker voorkomend ongelukje tijdens het vissen. Het haakje blijft soms per ongeluk ergens hangen…

Ik stuite vandaag dus wederom op de NUL. Het is niet anders -ook de tombolalootjes waren ongenadig. Klik hier voor de wedstrijduitslag. We hadden in tegenstelling tot de vorige keer fraai weer tijdens deze wedstrijd, met weliswaar opnieuw wind uit het noordwesten, maar nu 2-3Bft. En een zonnetje. Het was een gezellig dagje en ik had genoeg aas over dat zondag opgemaakt móest worden.

Het weer was een tandje beter dan zaterdag en het was druk, zowel met wandelaars als vissers. Ik kon kort voor de kop pas een plekje vinden. Ik had daar nog niet eerder gestaan. Deze vissessie startte kort na laag water (13:04) en ik heb gevist tot 19:30 (hw 17:26). Er stond nog weinig stroming dus ik besloot de verweghengel als eerste op te tuigen met een paternoster met drie wapperlijntjes en haakje 6. Piertjes eraan, ingooien, effe kijken hoe het gaat en hup, de tweede hengel optuigen. Uit een ooghoek zag ik de lijn slapvallen. Na wat slagen indraaien voelde ik wat rukjes: Vis! Vol de hengel omhoog en draaien! De weerstand van de bonkende vis nam toe en moeizaam pompend kreeg ik lijn binnengedraaid. Ik kreeg ‘m niet omhoog en wat ik vreesde, gebeurde dan ook: de zaak liep vast. In plaats van te gaan trekken, heb ik wat lijn gegeven en ben verdergegaan met het klaarmaken van de tweede hengel. Uiteraard met één oog op de andere.

Helaas gebeurde er niets. Dus besloot ik dan maar te gaan trekken. En na wat inspanning schoot het los. Inspectie van het binnengedraaide leerde dat het lood plus de onderste twee haken  van het paternoster waren verdwenen. Ja, jammer. Er ging dus een iets zwaardere onderlijn aan de verweghengel: één haaklijn met iets grotere haken (pennel rig). Even daarna: weer tikjes en nu was het een kleine steenbolk. Eentje die ik prima aan dat vorige paternostertje had kunnen vangen. Toen de vloedstroom begon werd de verweghengel ook een dichtbijhengel. Ook heb ik een uurtje met een derde hengel met een dobbertje en zagers tegen de stenen gevist. Toch weer drie krabben gevangen…

Na een gezellig gesprekje over vissen, het bos, muziek en van alles met Ismael uit Zeist (goed onthouden, hoop ik?) draaide ik één van de hengels binnen. Wat Hendrik gisteren tijdens de wedstrijd gebeurde: een makreel vangen tijdens het binnendraaien van een onderlijn met vermoedelijk kale haken, gebeurde mij vandaag. TIjdens de gang naar boven lokte het aas de aanbeet van….een zeebaarsje uit. Toch wel een centimeter of dertig. Ismael zag in het voorbijfietsen m’n eerste zeebaars van het seizoen en verbaasde zich erover dat ik ‘m teruggooide. Een uurtje later meldde zich nog een steenbolkje en toen was de koek, en het aas ook trouwens, een beetje op.

Nouja, in ieder geval weer eens vis aan de lijn gehad. Maar waarom doe je het dan? Nou, er kan gewoon élk moment juist wél iets gebeuren. Op naar de volgende keer dus.

Groeten!

Marc