16 oktober 2013 Zuidpier Eindelijk weer vangdrang

De hoop op een mooie zeebaars vanaf de Zuidpier heb ik geparkeerd en mag pas volgend jaar weer naar buiten. Uiteraard ga ik het dan anders aanpakken, al weet ik nog niet hoe. De plannetjes die ik voor dit jaar had bedacht hebben geen vis opgeleverd of heb ik niet eens uitgevoerd. Moet ik ‘het zeebaarzen’ volgend jaar meer van ‘het moment’ laten afhangen? We gaan het zien…

Zó lang niets vangen, dóet toch iets met je…De verwachtingen voorafgaand aan een volgende vissessie zijn bijvoorbeeld per keer steeds lager geworden, wat wél maakt dat ik steeds ‘ontspannener’ sta te vissen….

Voor nu, het winterseizoen komt er aan. Het voordeel van deze tijd is dat er voor een ieder meestal weer wat te vangen is, dus de grootste kluns kan weer ‘ns een zeevishengeltje uitgooien en nog wat vangen ook…

Deze woensdag nodigde deze ‘kluns’ uit tot een serieuze bodemsessie. Met twee strandhengels naar de Zuidpier. Laagwater was om 10:40 uur en hoogwater om 14:28 uur. Het was bewolkt en droog. Windkracht 2-3 Z/ZW, later toenemend. Voor mij de eerste keer dit jaar volledig in het warmtepak en dat was, bij een graad of dertien aangenaam. De eerste ingooi was rond 12:15 uur en de boel was ingepakt om 18:30 uur.

Het idee was om, als de stroming het toestond, met één hengel ver weg te vissen en met de andere dichtbij, tussen de stenen. Het bekende recept, eigenlijk. Nico zou ook komen. Het was niet zo druk en ik vond een mooi plekje in de bocht. De eerste bekende die ik tegenkwam was IJZZV-koppelmaat Bram, die verderop al een paar gulletjes had gevangen (Bram, nog bedankt voor de piertjes!).

De stroming zat er nog niet in, dus snel de ‘verweg’ hengel opgetuigd en ingegooid. Deze worp leverde zowaar een wijtinkje op, nét onder de maat. Pfff…deze keer in ieder geval geen NUL! Hij zwom ook nog weg na het teruggooien. Een goede start is het halve werk.  Na twee worpen werd de vloedstroming te sterk en werd de verweghengel ook een dichtbijhengel. Nico was inmiddels links van me komen te staan en had aan de binnenkant een wijtinkje gevangen.

Het dichtbij vissen leverde niets op. Soms lege haken, veel vastlopers en geen aanbeten. En m’n andere kunde, het vangen van krabben en zeesterren, kwam ook weer even langs met een mooi doublet van een zeester en een krab. Aan één haak. Op de stenen liet de krab pas los.

Pas rond 15:30 uur zag ik wat rare tikjes op één van de toppen. Een lekker adrenalinestootje deed me opspringen. Het bleef daarna stil…en de lijn viel iets slapper. Yes, draaien! En jawel, een gulletje, nét aan de maat, diep gehaakt dus die ging mee. Eindelijk weer ’s vis in de tas.

Helaas bleef het daarna weer stil. Ook bij Nico, echter, de bij hem aangeschoven buurman ving wel af en toe een visje. Bij de buren rechts was het ook rustig. Ik had 75 pieren meegenomen en samen met de gedoneerde porties had ik voorlopig nog genoeg aas. De stroming was nog aan de stevige kant, dus het verwegvissen was nog niet aan de beurt.

Rustig aan en dichtbij blijven vissen: ingooien, wachten, indraaien, vastzitten, nieuwe montage aanknopen, ingooien, wachten enzovoorts…De kans op die ene mooie vis ís er gewoon. Ik heb vandaag zo’n tien gewichtjes verspeeld. In zeven van de tien gevallen had het breeklijntje z’n werk gedaan en kwam de haak nog wel terug.

Nico ving een steenbolkje en ging rond 17:00 uur inpakken (ook nog bedankt voor de piertjes!). De stroming leek nu wat af te nemen. Ik had geen buren meer, dus opnieuw een verweghengel gereed gemaakt.

De eerste worp was gelijk goed voor een mooie schar (29 centimeter). Ondanks de gevlochten lijn heb ik de aanbeet wéér niet gezien. Een volgende inworp met de dichtbijhengel leverde al snel een slappe lijn op…en een vastloper na twee slagen indraaien. Ik kon een flink stuk naar links lopen, stroomopwaarts, en kreeg de zaak gelukkig al snel los. De weerstand bleef echter zodat ik onmiskenbaar een gul aan het binnendraaien was. ‘Helaas’ had hij z’n bek open, zodat-ie iets groter leek dan hij was (37 centimeter). Past wel mooi in m’n rookoventje 😉

En aan de verweghengel draaide ik vervolgens een wijting (28 centimeter) binnen.

Even was er de afweging te maken: Ik ga nú vangen, en….ik heb nog aas voor misschien een half uurtje vissen, ik kan nu de eerstvolgende bus nemen (de volgende gaat een uur later), de wind gaat toenemen, er komt regen, ik heb geen regenpak bij me, en ook geen lampjes trouwens….

Pas toen de eerste zeepier al op de aasnaald zat en ik een beetje uit m’n evenwicht werd geblazen, ben ik gaan inpakken. De vangdrang heeft zich vandaag weer even laten zien. En de regendruppels kletterden tegen de ramen van de bus. Ik heb nu al zin in de volgende keer.

Groeten!

Marc