17 oktober 2013 Zuidpier: Gul uit de hand

Posted on 18 oktober 2013

5


De vangdrang was weer actief deze ochtend en lichtelijk gespannen fietste ik rond 12:00 uur de pier op. Er waren weinig vissers, vogelaars des te meer. Ik kon gemakkelijk een plekje volledig naar wens vinden. Het water zou vandaag rond 11:00 uur al zo’n beetje op z’n laagst staan, terwijl het ‘echte’ laagwater pas rond 13:30 uur zou vallen. Dat betekende een langere tijd weinig stroming.

Ik had het volgende bedacht: eerst ver weg vissen met driedaags paternoster en kleinere haakjes voor een schar of een wijting. Op het moment dat de vloedstroming er weer goed in komt (hoogwater 16:05 uur), overschakelen naar het vissen onder de kant. Het materiaal bestond uit m’n reis-set: de strandhengel en de karperhengel.

Vanwege de oostenwind (rond 4 Bft) zou er weinig deining zijn. Voorbij de bocht heb je dan ‘het windje in de rug’ bij het werpen. Ook is het prettig dat de lijn van de pier af wordt geblazen, waardoor ik met een redelijk slappe lijn kan vissen. Dat doe ik graag omdat je dan zeker weet dat het aas goed op de bodem ligt.

Er was een schooltje bruinvissen te zien, op een paar honderd meter van de pier. Het ver weg vissen in het troebele water leverde mij slechts een paar aanbeten op. Soms zelfs flinke rukken, maar helaas, haakje maat vier kon ze niet haken. Dan waren de visjes gewoon te klein…Het enige wat bovenkwam was een verzamelingetje zeesterren, waaronder een doubletje… (als er ooit kampioenschappen zeester- en krabvissen met de hengel komen, ik doe mee!)

Doubletje zeesterren

Rond 14:45 uur werd het tijd om over te schakelen naar het vissen onder de kant. Ver weg bleef het ankerlood niet meer liggen en bovendien was er nog steeds geen teken van vis geweest.  De karperhengel had ik vandaag meegenomen omdat de omstandigheden dat leken toe te laten….Deze hengel diende in de hand gehouden te worden, des te leuker bij een aanbeet. De hoofdlijn op deze hengel was gevlochten lijn, dus ieder tikje zou waargenomen en gevoeld worden. Ik koos een plat blok om op te staan. De strandhengel gooide ik in en die liet ik op sprintafstand ‘passief’ tegen de fiets gesteund staan. Omdat de krabben niet actief waren (konden zijn? Het stroomde nogal…), kon de haak, beaasd met vier á vijf pieren vrij lang in het water blijven. Ik zou wel zien welke manier het beste werkte. Ik viste ongeveer 20 meter uit de kant.

Ik stond de boel op te tuigen en Leen, ook een nieuw lid van de IJZZV én hij was succesvol tijdens de afgelopen federatiewedstrijd, kwam aangereden op z’n motor. Na een babbeltje -ik was nogal enthousiast in m’n uitleg over het ‘dropshotten’ op gul- reed hij verder naar de kop en ik gooide in. Na enkele minuten een rammeltje, en nóg een…adrenaline…even laten gaan…en slaan! Yes, hangen. Met een mooie kromming in de hengel kreeg ik de vis boven, een gulletje van 39 centimeter. En Leen kwam nét weer teruggereden. “Nou ja, dit is dus het idee…” Geen joekel, maar wel leuk aan dit materiaal.

Gul 1

Ik ben deze keer niet vergeten er een foto van te maken. Een blog over hengelsport zonder foto’s van vissen… Bij nummer twee dacht ik al weer iets te laat aan het fotograferen. Omdat de vis nogal bloedde, had ik ‘m gelijk al van de ingewanden ontdaan. Hoe sneller het bloed er uit is, des te beter voor de smaak van het vlees, heb ik me laten wijsmaken…

Gul 2

Deze tweede kwam ook weer na wat rammels en was ietsje kleiner dan de vorige. Het dropshotten met -voor ‘pierbegrippen’ licht materiaal- op gul werkt, in dit soort omstandigheden, prima. De meerwaarde voor mij is vooral het direct meekrijgen van de aanbeet. Ik heb ongeveer evenveel materiaal verspeeld als bij het passief vissen.

De winnaar

Wel vraag ik me af of ik een flinke jongen met dit materiaal de baas kan, maar die moet eerst maar ‘ns aan de haak komen. De passieve hengel was er helemaal klaar voor en kreeg geen bezoek. De kans op dit kleinere formaat gulletjes is veel groter en daar is de nog nét handzame karperhengel stevig genoeg voor, vandaag helemaal de winnaar. Gul uit de hand, een aanradertje.

Groeten!

Marc

Oh, en daarna zijn de fileetjes met mosterd besmeerd de oven in gegaan.

Voor

Na

Ja, écht verse vis trekt krom…maakt niet uit. Het was heerlijk.