24 oktober Zuidpier Pollak (eh…) Koolvis uit het vuistje

Even een dagje de wind er uit na al dat gewaai, dat is altijd lekker. De zee is dan nog lekker wild en het water lekker ‘dik’. Er zou wat te vangen moeten kunnen zijn…Het zou vandaag bovendien prima toeven zijn op de pier, in het zonnetje. De windvoorspelling klopte helemaal: van de windkracht 4Bft was aan het eind van de dag weinig meer over.

Na het ‘succes‘ van de vorige keer koos ik vandaag dezelfde opzet: een strandhengel in de steun en de karperhengel in de hand. Het aas bestond vandaag uit levende mesheften. Het leek me een goede keuze omdat er afgelopen dagen langs de kust veel zand moet zijn omgewoeld en er vast veel scheermessen zijn bloot komen te liggen. Een doosje zoute pieren ging mee voor eventuele scharren.  Het water zag er dermate troebel uit dat ik het niet heb geprobeerd.

Op een plekje voorbij de bocht stond ik rond 12:45 uur naar de linkerbuurman te kijken die een gulletje ving: ” Mooi, ze doen het vandaag.” Dat geeft vertrouwen. De wandelaar die bij de visser stond kwam even later langsgelopen en zei bij wijze van grap: “Jij komt zo aan de beurt.” Hij bleek ook verwoed visser en ging binnenkort ook weer aan de gang. En verdomd, tijdens het praatje begon de top van de strandhengel te bibberen en het eerste maatse gulletje was een feit. Lekker!

Nico had zijn kinderen op een herfstvakantie-tripje naar opa en oma weten te sturen en kon vandaag dus ook komen vissen. Helaas, tijdens de uren die volgden bleef het overal stil: dichtbij, ver weg. Ik miste een aanbeet aan de karperhengel door een onmiddellijke vastloper. Het voornaamste spektakel was eigenlijk een zeehond die aan de binnenkant nogal woest door het water kolkend aan het jagen/eten was. En ik wist weer twee zeesterren aan één haak te vangen. Waarvan -sparend voor een betere camera- akte.

Er waren veel wandelaars op de pier, zodat ik vandaag opvallend veel gesprekjes heb staan voeren. Iedereen was in een goed humeur en ik had verder natuurlijk ook niet zoveel te doen dus dat was allemaal best gezellig. Het lage water viel om 15:51. Nico maakte aanstalten om naar de sluizen te verkassen.

Afgelopen keren hadden we allebei vooral iets gevangen tijdens het afgaande water. En vandaag bleek de stroming van het opkomende water juist wel voor vis te zorgen. Nico stond al in te pakken en daar was die aanbeet…Op de karperhengel in de vuist. Uitgerust met gevlochten lijn voel je bijna alles wat er gebeurt. En weer een verrassinkje: een -beetje bleke- pollak. Even dacht ik nog dat het een koolvisje was. Leuk voor op het lijstje.

Eh…ja sorry, het fotomoment kwam weer wat laat. (Edit 1 november 2013: nader bekijken van de vis en vergelijken met foto’s op het internet van pollakken en koolvissen: Het moet toch een koolvis zijn geweest. Helemaal leuk voor het lijstje want de koolvis was nog niet aangevinkt bij mij. Al helemaal niet vanaf de Zuidpier) Voor het fileren nog even een foto van deze, ik denk toch écht, een koolvis.

En nog voordat Nico wegreed kwam er alweer een aanbeet, redelijk stevig, maar na drie slagen binnendraaien verdween de weerstand en kwam er een steenbolkje van even boven de 20 centimeter uit. Allemaal aan een hele mesheft op haak 2/0.

Wederom geen monstervangst, maar wel lekker gevist. Ik heb vandaag weinig materiaal verspeeld, en dus veel pure ‘vistijd’ gehad. Voorlopig heb ik een tactiek gevonden, die werkt als er vis zit. En er gaat heus wel een keer een schooltje gullen bij mij langskomen, dat ik dan ga uitdunnen 😉

Groeten!

Marc