1 december Zuidpier

Maar liefst 13 dagen zonder hengel en zonder zeelucht in de neus: ik stond dan ook gisteren al in de startblokken, maar de Zuidpier was wegens de wind gesloten. Met een voorspelde 4 Bft moest het vandaag dus gaan gebeuren. Het was nog even spannend omdat bij mijn vertrek uit Amsterdam de website van de IJmuidense Reddingsbridage nog aangaf dat de pier gesloten was. Ik kon het me niet voorstellen en gelukkig: bij aankomst rond 11:00 uur was de pier inderdaad opengesteld.

Ver rond beide kanten van de bocht hadden vissers een plekje ingenomen, maar ik kon aanschuiven naast de ‘laatste’ en dat bleek Tjitze te zijn. Verderop kwam het water af en toe over de pier heen en daar had ik vandaag niet zoveel zin in.

 We waren elkaar al een tijdje niet tegengekomen op de pier, dus gemoedelijk vissend en gaf en toe wat babbelend hebben we elkaar door deze voor ons taaie middag heen geholpen.

Er werd links van ons wel wat gevangen, maar bij ons bleven de toppen stil. Ik viste vandaag met één hengel, want ik verwachtte daar genoeg aan te hebben: gewoon rustig aan bij elke inworp een gulletje vangen was de fantasie. De realiteit was wat weerbarstiger. De tweede hengel is ingepakt gebleven.

Er kwamen twee jongens met wel hele lichte hengeltjes aangelopen. Eentje had zelfs een vliegenhengel bij zich. “Waar gaan jullie nou op vissen?”, kon ik niet nalaten te roepen. Het bleken Pieter Beelen en een maatje van Soortenjagers.nl te zijn. Ze waren op slijmvissenjacht. Tijdens het babbeltje hoorde ik ineens Tjitze roepen: “Marc, je hengel!” Ja, ik stond weer ’s met m’n rug naar de hengel, terwijl die prachtig stond te stuiteren.

Binnendraaien leverde mijn enige vis van de dag op: een torretje van precies 36 centimeter. Een leuke demonstratie terwijl je nét staat uit te leggen dat je zo leuk het hele jaar door vanaf de pier gericht op bepaalde vissoorten kunt vissen.

De soortenjagers gingen weer verder, even op de kop van de pier kijken of daar een slijmvisje te vangen was. Een aanbeet even later bij Tjitze leverde gelijk een vastloper op. Na paar minuten wachten -wellicht zwemt de vis zichzelf weer los-  besloot hij de lijn stuk te trekken. En na verkassen naar een andere plek gebeurde het ‘m weer, het zat ook hem niet mee vandaag.

Ik heb de rest van de middag eigenlijk ook alleen maar ‘de boel stuk lopen trekken’: bijna elke worp leverde een vastloper op waarbij er ook geen genade was voor het befaamde breeklijntje. Elke keer was ik de volledige nylon onderlijn (en wie weet hoeveel gevlochten lijn?) kwijt. ‘Gelukkig’ was tegen 16:00 uur het aas (pieren en diepvries mesheften) voor de dag op.

Ja, het viel een beetje tegen vandaag, terwijl het verder eigenlijk een prima (vis)dag was. Morgen dan maar overdoen…op een ander plekje.

Groeten!

Marc