17 februari 2014 Zuidpier Gul met een vleugje lente

Met al die winderige dagen momenteel die de Zuidpier gesloten gaan houden, is elke mooie dag er een. En vandaag was er zo eentje. Zuid vier tot vijf Bft en bewolkt doch droog was de voorspelling en het werd in het echt zelfs een beetje mooier.

Met laag water om 12:59 deed ik het rustig aan, maar arriveerde na aanschaf van wat verse pieren rond 11:30 op de pier. Ik koos deze keer wederom voor de binnenkant. Lekker voor mij, maar ook omdat de zuidelijke wind dan lekker de lijnen uit de stenen zou houden. Het was wat grijs.

Gul was wederom de bedoeling en ik viste met de de karperhengel en de strandhengel dicht bij de kant, pieren en diepvriesmesheften in een mix. Even later maakte ik kennis met Hennie, die kwam aangefietst. Na een babbeltje besloot hij een stukje verderop op te stellen. Konden we verder babbelen en vissen.

Mijn hengels kregen niet de tikken te verduren waar ik op hoopte. Maar, de goeie uren moesten nog komen, even geduld nog. Dat het rustig was, was niet zo heel erg. De grijze lucht brak open en er kwam een prachtige blauwe lucht en een zonnetje tevoorschijn. Mutsen af, hier en daar jassen uit, het leek wel lente.

Ondertussen moesten voor mij de mooie uren nog komen, terwijl ouwe rot Hennie zich daar niets van aan trok en regelmatig een gulletje ving. Na bijna drie uur de eerste tikjes en jawel, een gulletje aan de karperhengel. Mooi gehaakt, ruim 25 centimeters en nog te klein om op de foto te mogen. Hij is verder aan het groeien.

Tijdens de mooie uren -twee uur voor hoog water tot twee uur na hoog water- werd het maar drukker en drukker. Toen ik aan was gekomen had ik gelukkig het reserveringsbordje van Leen en Simon tussen de stenen gegooid anders had ik nog moeten verkassen ook ;-). Gelukkig vonden deze gullenmeppers een stuk verderop een even kansrijk plekje.

Inmiddels waren Andre en (?, komt nog wel..) bij ons aangeschoven. Vier vissers op een rij en het werd allemaal wat serieuzer. Zich vastzwemmend vissen, mannen afdalend over de gladde blokken naar de waterlijn om een vis te pakken, hengels die uit steunen getrokken werden.

En jawel, hier kwam mijn deel tijdens de mooie uren. Een sprintje naar de horizontaal getrokken strandhengel leverde een partijtje stoeien op met een mooie gul (51 centimeter).

Een half uurtje later kwam ik na een babbeltje terug bij m’n hengels en zag een slappe lijn aan de strandhengel. Voorzichtig pakken en draaien: yes, bewegende weerstand! Snel draaien en daar was ‘numero due’ (53 centimeter).

Gelukkig hebben de vissen aan de ‘goede’ hengel gebeten. Ik weet niet of ik deze vissen met de karperhengel binnen zou kunnen krijgen, maargoed…eerst maar ’s meemaken….Helemaal tevreden viste ik nog een half uurtje door en de lucht was inmiddels weer dichtgetrokken.

Rond 18:00 vond ik het mooi geweest. Een paar mooie gullen overgoten met een vleugje lente in februari, ik vond het lekker.

Groeten!

Marc