27 maart 2014 Vissen met Reino op de Zuidpier

We waren over het zeevissen aan de praat geraakt toen hij een paar maanden geleden een storing aan onze verwarming kwam repareren. Hij had twintig jaar niet gevist en het leek hem leuk en zinnig om dit weer te gaan doen. Vorige week sms’te hij de vraag of we een keertje konden gaan vissen en wat voor hengels hij dan zou moeten kopen.

Nu vind ik het lastig om ‘out of the blind’ zo’n advies te geven, dus stelde ik voor dat we zouden gaan vissen met mijn materiaal, een samenraapsel hengels en molens van een aantal merken (Shimano, TIca, Mitchell, Abu, Spro). Dan had hij in ieder geval een aantal spullen in z’n handen gehad, wat de keus in een winkel makkelijker zou kunnen maken. Hij had wel reeds een warmtepak aangeschaft en na wat gepruttel over ‘te warm’ was hij bij het aantrekken van de wind toch wel blij dat hij het aan had.

Op deze winderige (oost 4Bft met vlagen naar 6) doch zonnige donderdag was het zover. Hoog water viel om 12:44 en wij startten met vissen rond 10:30. Ik had drie hengels meegenomen: twee voor een gul van onder de kant…

…en eentje voor op afstand met een paternoster en kleine haakjes om te kijken of er een bot of misschien een schar of wijting te vangen was.

Ik had onderweg al aan vangstverwachtingsmanagement gedaan: deze periode in het jaar staat gemiddeld niet bekend om ruime vangsten. En oostenwind en felle zon is ook beroerd. De eerste draai leverde echter een ondermaats gulletje op. Helaas moet het schuchtere aanbeetje verloren zijn gegaan in de windvlagen, maar toch, een echte vis is een fijn begin voor een ‘visles’.
Gelukkig bleef de kleuterklas nog even bij ons hangen zodat Reino na het registreren van de aanbeet zijn eerste zeevis in jaren kon vangen, ook weer een gulletje van hetzelfde formaat. Overige bibbertjes leverden geen vis op.

Het werd vervolgens vooral wachten en aas controleren aan de gullenhengels. De pieren en zagers en de mesheften: bijna alles kwam vrijwel onaangetast weer terug. Hoewel, of het aan mij ligt weet ik niet, maar Reino heeft nu ook het vangen van zeesterren onder de knie. We vingen een flink aantal van die stofzuigertjes.

De platvishengel had wat aan de zijkant gestaan en kreeg minder aandacht -ook omdat bij de eerste tien draaien het aas er nog goed aan zat… Maar verdomd, nu zat er toch echt een schar aan, redelijk formaat en niet mager. Groot genoeg voor de pan, dus Reino kon een visje meenemen.

Geen foto, want ik was te snel met voordoen hoe je ‘m schoonmaakt. Hopende op meer van deze platte lekkere vriendjes gooide ik snel weer en in en dacht er aan om een gullenhengel tot platvisstok om te bouwen. Ik zou dit doen als er bij de volgende draai weer eentje aan zat.

Helaas duurde het een worp of vijf voordat de tweede platvis zich meldde, een mooie bot deze keer. Die eten we zéker in deze tijd niet dus die ging weer terug. Maar tijdens de wedstrijd van komende zaterdag hoop ik veel van deze jongens te vangen, echwel….

Aan het wildlife-front was het rustig, maar gelukkig kon ik Reino toch nog even op een zeehond wijzen. Helaas geen bruinvissen vandaag.

Tijdens de laatse inworp sloeg de beugel van m’n Mitchell wéér eens dicht: Pang! en daar ging het hele zaakje inclusief 12 meter voorslag. Het probleem was bekend en ik had reeds een aantal schroeven aangedraaid: de Mitchell mag nooit meer mee naar zee…

Het was inmiddels een uur of vijf geworden. Aangezien laag water pas om 21:26 uur zou vallen was er weinig stroming. Zelfs de aalscholvers maar ook andere vissers vingen weinig. Onze bedoelingen hebben de gewenste vis opgeleverd tijdens een lekker dagje in de lentewind en -zon: missie geslaagd.

Groeten!

Marc