De meer dan 75 overgebleven pieren van gisteren in de lentewarmte opmaken en thuiskomen met een gul. Dat leek me te doen. Wel, het eerste is gelukt en het tweede niet. Mijn visserij is wisselvalliger dan het weer, dat dan vandaag gelukkig prachtig was.
Omdat het daardoor (?) voorbij de bocht wel érrug druk was, leek me kort voor de bocht ook wel prima voor vandaag. Bovendien stond Halil daar ook te vissen samen met een maat. Dat is altijd een goed teken, hoewel ze nog niets hadden gevangen toen ik rond half drie op de Zuidpier arriveerde.
De vloedstroom was er al lekker ingekomen (hw 16:17 uur). Met twee hengels viste ik aan beide kanten van de pier. En pas na ruim twee uur kon ik de eerste aanbeet , op de buitenkanthengel noteren. Helaas, een losschieter met als cadeautje een trosje mosselen.
Halil en z’n maat begonnen ineens te vangen en er zat ook een mooie bij. Mijn binnenkanthengel bleef roerloos. Toen ze gingen inpakken, na een tijdje stilte trouwens, kreeg ik nog wat uiterst geheime inside-information van hem en ik moest maar op zijn plek komen staan. Zo gezegd, zo gedaan. Verse pieren, nieuwe kansen. En wachten…
Toch zie je niet in een oogopslag dat dit een vissersboot is.
Na ruim twee uur naar stille toppen kijken, aas vervangen en nieuwe gewichtjes knopen, gooide ik de handdoek in de ring, reeds geprikkeld voor de volgende keer.
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
lexie
31 maart 2014
Haha, nou ik ken dat gevoel. Dat heb ik nu eigenlijk altijd als ik er ben, maar het blijft een mooie hobby. Op de bank vang je ook niks! [ heb ik uit betrouwbare bron!]
grt Lexie
zeevissermarc
1 april 2014
En zo is dat!
Groeten!
Marc