Ik ben vandaag een paar uurtjes achter de grazende torpedo’s in de haven aan gegaan. Een best zonnetje en weinig wind: grote kans dat er druk op de stenen van de oevers zou worden gegraasd.
Een sluipend wandelingetje op de eerste stek leerde dat ze er waren, niet heel veel, maar een stuk of vijftien moesten er hier toch wel rondzwemmen. Casino wit en de olie, overgebleven van een potje ansjovis, zou ze over de streep moeten gaan trekken. Ik gokte dat dat genoeg zou zijn voor pakweg twee á drie uur vissen. De antieke hengelset gun ik nog steeds de eer om m’n eerste harder te drillen.
Op m’n gemak maakte ik het voertje en strooide het op diverse plekjes. Een deel bleef zichtbaar op de stenen en een deel verdween net daarachter naar het talud. De harders bleven voor me rondzwemmen. “Mooi, dan heb ik ze in ieder geval niet verjaagd.”
IJdele hoop, want ze negeerden m’n geoliede brood totaal.
Dat de geur toch wel iets deed, bleek even later. Een grote winde zwom nerveus aan het oppervlak en aasde ook op de zichtbare voerplekjes. Snel deed ik een vlokje aan de haak en gooide in.
De winde zag het aasje, zwom er naartoe, pakte het…..en spuugde het in een fractie van een seconde weer uit. Wég was die vis weer. Jammer. Er was eigenlijk niets mis met het vlokje. De vis moet de lijn hebben gevoeld.
De harders waren nog steeds in de buurt en graasden steen na steen af. Bij voorkeur op een meter of tien afstand.
Een wandelingetje deed concluderen dat ik het best op m’n stekkie kon blijven en ik voerde weer wat oliebrood bij. Ondanks hun ‘eigen ding’ kán de knop een keer omgaan…
Het dobbertje ging onder…en na een seconde bleek: tóch weer brasem. En kort daarna een tweede en een derde.
De harders waren nu wel verdwenen en het casino was bijna op. Verkassen was geen optie meer. Het laatste halve uurtje op die stek leverde niets meer op.
Na het aftuigen van m’n hengel keek ik nog een laatste keer naar het water. En daar waren de harders weer, voor m’n neus, op het inmiddels door brasems uitgegeten voerplekje. Ze hebben me in de gaten gehouden, kán niet anders…
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Ben Kooi
20 mei 2014
Tja, slimme rakkers zijn ‘t! Dat blijkt elke keer wel weer. Volhouden Marc! Ooit gaat het lukken hoor.
Groet,
Ben
Zoltan
21 mei 2014
Hoi Marc, vandaag hoorde ik een tip om harders te kunnen verleiden tot een aanbeet. Een blaadje sla op de haak, vastgezet met bindelastiek. Kon mij daar wel een beeld bij vormen en misschien is die tip de moeite waard van het proberen? Of het veldsla, rucola, ijsbergsla of wellicht een andere soort sla moet zijn kreeg ik helaas niet te horen 🙂
zeevissermarc
21 mei 2014
Hoi Zoltan,
klinkt als een mogelijkheid. Tot nu toe heb ik nog geen harder iets van het oppervlak zien pakken of iets anders zien doen dan over de stenen grazen. Volgende keer brood en sla mee.
Groeten!
Marc
nicolas
21 mei 2014
Ha Marc,
Vandaag weer twee uurtjes op de stek geweest. Ze waren wel met het voer bezig. Ik zag dat ze het naar binnen zogen, maar het kwam er ook vaak weer uit.
Uiteindelijk pakte 1 mijn vlokje…en spoog het weer uit:-(
Groeten nicolas
zeevissermarc
21 mei 2014
Hoi Nicolas, het lijkt dus de goede kant op te gaan. De volgende keer houdt-ie ‘m wel binnen.
Groeten!
Marc