21 mei 2014 Zuidpier Eentje maar

Weinig wind vandaag en het onweer leek ons land grotendeels over zee te passeren. Vissen dus en belone belone werd opnieuw het doelwit. Mede-Amsterdammer Andre was al eerder gearriveerd en had nog geen vangst. Hij was al op z’n tweede stek bezig.

Ik startte een stukje verderop. Vooral in de ochtend was het goed warm en het platte wateroppervlak werd af en toe door springende dan wel (paaiende) gepen doorbroken. Het water was enorm helder, een snelle verandering ten opzichte van afgelopen zaterdag. Uitstekende omstandigheden voor subtiel dobbervissen zou je toch zeggen en dat werd bij mij ook al snel bevestigd door de eerste aanbeet. Helaas tikte ik iets te vroeg aan, zodat de geep losschoot.

Daarna bleef het echter een tijd rustig. Er waren wel gepen die ik m’n aasje zag volgen, zeker als ik snel binnen draaide, maar het was meer interesse dan honger, want toehappen ho maar. Het blijft leuk om te zien.

Even later kwam dan toch die echte aanbeet en de eerste en enige van de dag kwam binnen, wederom een mooie zestiger.

Andre stond op dat moment even met een andere visser te praten en zij waren getuige van de vangst. Andre sloot een stukje verderop aan. Ook bij hem schoot even later de eerste geep vlak voor de kant los en dat was het voor hem. We kregen geen aanbeten meer. Wat was er aan de hand? We zagen toch regelmatig vis springen dan wel zwemmen.

Ik verving de drijvende bombetta voor de zinkende variant, met een extra streamertje op de onderlijn, maar een half uurtje gooien leverde slechts enkele volgers op.

De tanden van een geep zijn niet te onderschatten. Ze zullen de lijn niet doorbijten, maar er worden krassen en rafels op de haaklijn gemaakt als de geep protesterend met z’n kop schudt. Als ze langer dan een meter zouden kunnen worden, moet je denk ik toch wel gaan denken aan een staaldraadje…

Om de paar vissen knip ik de laatste paar centimeter van de, inmiddels wit uitgeslagen, fluorocarbon-haaklijn af en knoop het haakje opnieuw. Met dat stukje er nog aan kreeg ik meer last van ‘afzwaaiers’. Mijn theorie is dat dit stukje lijn in het heldere water niet meer ‘onzichtbaar’ voor ze is en dat ze daardoor ook de rest van de lijn dan wel valstrik opmerken. Vandaag maakte het geen fluit uit.

De verklaring voor dat lusteloze gespeel lag wellicht ook aan de werkelijk enorme hoeveelheid jonge vis die voor de stenen langs trok. Maar ook op dertig meter uit de kant waren zwarte vlekken (scholen kleine vis) in het water te zien. Ook dat is nu allemaal lekker vroeg, natuurlijk. Mooi om te zien hoe zo’n geep langs en door zo’n school kleine visjes suist. Paaitijd en veel te veel te eten voor de vis, lastige omstandigheden voor de hengelaar.

De wind begon wat aan te trekken en de zon begon achter bewolking te verdwijnen. Volgende week mag ik weer!

Groeten!

Marc