23 mei 2014 Oude Kop Verrassend als altijd

Ik kon vandaag toch nog een paar uurtjes vissen. Goeie omstandigheden om te dobberen, dus op naar de pier. Hoog water was om 11:51 en ik startte rond 13:30 uur, op de Oude Kop deze keer. Lang niet geweest. Tijdens de laatste wedstrijd had ik er geep zien springen. In een reactie op deze schreef Jon dat hij er geep had gevangen.

Je hebt er meestal de ruimte en er komen weinig wandelaars. Rond het landtongetje kan het lekker stromen. Een mooie stek om met zuidwestenwind te staan. Je weet nooit of en wat er te vangen is. Ik wilde eerst hier proberen een geep te vangen en bij gebrek aan actie zou ik de pier op gaan. Lekker rustig in m’n eentje…dacht ik.

Ik had m’n hengel (met drijvende bombetta) nog niet opgetuigd en daar kwam Nicolas aangereden. We hadden niet eens afgesproken…;-) Zelfde gedachte! Hij was van plan verder op de pier te vissen, en vertrok na een babbeltje.

Na twee worpen volgde de eerste geep geïnteresseerd m’n aasje en zwaaide kort voor de kant weer af. “Jammer, maar ze zijn er. Ik blijf hier nog even vissen…”

Even daarna kreeg ik vlak voor m’n neus een ‘rare’ beet: wat geruk en getrek en de dobber schoot onder…even wachten…en ik sloeg een gat in de lucht…? Het reepje gepenbuik zag er ongeschonden uit. Zou er al makreel zijn?

Even later kreeg ik buren in de vorm van een stelletje, waarvan hij begon te vissen, met kunstaas en doneerde al snel z’n eerste lepeltje aan de stenen. Zij zat lekker in het zonnetje.

Mijn dobber schoot even later weer weg en nu liet ik het iets langer gaan. Het aantikken leverde nu wel weerstand op. Het schoot heen en weer en wilde pas kort voor de kant naar boven komen verraden wat ik eigenlijk al wist. Het makreeltje was vals gehaakt, in z’n buik.

Maar toch, de eerste makreel van dit seizoen voor mij op 23 mei! Als deze lijn door gaat, kan het een heel mooi jaar worden. Nu maar hopen dat de al vroeg ‘warme’ Noordzee tijdens de zomer niet teveel ‘moessons’ gaat opleveren…

De buurman en z’n vriendin waren geïnteresseerd. Het bleek dat hij voor het eerst vanaf de pier viste. Hij kwam regelmatig dingetjes vragen. Ik had inmiddels een klein loodje boven de haak gezet om het aas iets dieper te laten lopen. Wederom een snelle aanbeet en ik ving makreeltje nummer twee.

De buurman kwam steeds dichter in de buurt van me vissen. Op zijn vraag wilde ik geen dobber aan hem verkopen, maar na wat knutselwerk met spul uit z’n (zoetwater)viskist konden we een montage maken. Ik heb ‘m wel een haakje gedoneerd, want de zijne was veel te groot. Ook een reepje geep kon er wel af. En verdomd, even later ving hij zijn eerste geep ;-). Het lukte ze samen om het haakje los te maken.

Ik ving m’n derde makreeltje. Nicolas had op de pier ook een makreeltje gevangen en kwam het hier nog proberen. De stroming en de wind vielen weg en ik schakelde over naar vissen met de zinkende bombetta. Je weet natuurlijk nooit waar zo’n school makreel zich bevindt. Helaas leverde het gegooi en gespin op diverse dieptes niks op.

Het loodje ging weer van de haaklijn van de drijvende variant om juist weer hoog in het water te vissen. Ik kon er geen geep meer mee foppen hoewel er af en toe nog volgers waren.

Samen met een aantal babbeltjes met wandelaars werd het een drukker middagje dan verwacht. Geen grote, maar wel een leuke vangst.

Het symbolische eerste makreeltje is inmiddels gebakken en verorberd: ze zijn eigenlijk nog te klein, niet vet en missen vooralsnog die typische makreelsmaak. Maar da’s ook eigenlijk logisch. Over een maandje of twee gaan ze pas weer mee naar de keuken.

Groeten!

Marc

Ps. De eerste gepen en twee overige makreeltjes zijn inmiddels in het rookoventje beland en vooral de gepen waren heerlijk!