11 juni 2014 Zo’n dag

Deze dag ontvouwde zich tot een fraaie visdag, waarbij je het zo druk hebt met van alles, dat het fototoestel lange tijd onaangeraakt blijft. Doek voor de handen vergeten en de hele tijd natte handen… Een fotograaf had vandaag een paar mooie onder- en bovenwateropnames kunnen maken.

Het begon allemaal kalm. De wind (vier Bft) kwam uit het Westen, ideaal voor vissen op gul aan de buitenkant en lekker licht vissen met de dobber aan de binnenkant. Ik liet de gullen voor wat ze zijn en ging aan de slag met de bombetta, 20 gram zou genoeg moeten zijn voor vandaag.

Geen idee wat er te vangen zou zijn: geep, makreel, fint…zeebaars, het zit er inmiddels allemaal. Om 11:00 (laag water) fietste ik met twee spinhengeltjes de rustige pier op.

Op de eerste stop stond Wilfred. Hij was aan het opruimen en had nog weinig (of was het nou helemaal niks..? Ik vergeet altijd wel wát) gevangen. Ik schoof aan en tuigde eerst een hengeltje op voor het vissen met drie pluimpjes en een pilkertje. Deze staat vooral klaar om even snel een paar keer te kunnen gooien als er een school verder weg voor de neus opduikt.

Er wás in de verte ineens een school makreel aan het jagen, die leek te op schuiven richting werpbereik. Een paar enthousiastelingen een stuk verderop renden er achter aan en vingen af en toe een visje aan hun …tig haaks paternoster.

Al babbelend over van alles had Wilfred inmiddels opgeruimd en vier vergeefse worpen verder tuigde ik de bombettahengel op met een lange lijn en een enkel klein haakje, smal reepje geep als aas. De school liet zich in de verte af en toe weer even aan de oppervlakte gelden. “Ze zouden zouden toch een keertje in de buurt moeten komen”, denk je dan.

Voor de stenen zwommen scholen aasvis (ook wel ‘speldaas’ geheten. Ik vind het een lullige term voor al die visjes die groot willen worden. Grut vind ik wel mooi). We zagen grote harders voorbij trekken in schooltjes van vijf, van steen naar steen, onderweg af en toe happend aan witte plukjes schuim (?) aan het oppervlak.

Al snel verdween de bombetta voor de eerste maal. Het was een makreeltje, te klein dus die ging weer terug. Een paar worpen later volgde de tweede terugzetting van een makreeltje, maar de derde was een mooie. Dus die ging in het emmertje.

Al die tijd was er geen activiteit aan de oppervlakte te zien geweest, maar ze zaten er dus wel. Ik verving lange haaklijn door een kortere met twee haken: halverwege een streamertje aan een lusje met een loodhageltje tegen het kopje, aan het eind is  een iets groter haakje gemonteerd, hieraan het reepje vis.

Het voordeel van deze montage is dat je hiermee in omstandigheden zoals vandaag makkelijker meerdere dieptes af kunt vissen, er van uit gaand dat er geen stuitje op de hoofdlijn zit. Dankzij het loodhageltje halverwege de onderlijn bij het streamertje van bucktail dwarrelt het reepje vis er achter aan. De lijn binnen draaien trekt de montage weer omhoog tot aan de dobber.

De vissen bleken inderdaad dieper te liggen en snel volgden de aanbeten elkaar op. Een enkele gooide ik terug. Wilfred was nog even blijven hangen. We zagen in ineens hoe een squadron makrelen uit het diepere water recht op ons af tot aan de stenen voor onze voeten op hoge snelheid een school grut omsingelde en doorsneed. Een geweldig gezicht, zo dichtbij.

Later in de middag gebeurde dit nog een paar keer, en het bleef fantastisch om te zien. Ook lukte het om m’n aasjes er tussen te mikken, zodat de aanbeten in het heldere water goed te volgen waren. Klaarzitten met een fototoestel was een beetje veelgevraagd…

Ook was er op grotere afstand van de kant beet te krijgen. Af en toe piepte de slip een beetje en was het spannend of het zou lukken de twee gehaakte vissen uit de verder gelegen stenen te houden. Het is vandaag allemaal gelukt, zonder materiaalverlies. Slechts één makreeltje viel er voor de kant af.

Pas op het laatst zag ik een geep zwemmen. Daarvoor waren er wat rare aanbeten geweest, die snel weer loslieten. Haakje te groot en teveel weerstand van het streamertje: pietjes precies zijn het…die gepen.

Tussen het vangen door had ik het ook druk met schoonmaken en snel koud leggen van de vis. Dan blijft ie het lekkerst. Rond hoog water (15:20 uur) vielen de aanbeten weg. De scholen grut waren ook verdwenen. Tijd om de laatste vissen schoon te maken en gedag te zeggen tegen de collega’s.

Thuisgekomen bleken er 21 makrelen in de tas te zitten. Een lekker middagje bezig geweest. Het rookoventje is weer van werk verzekerd.

Groeten! Marc