2 november 2014 Een lekker dagje Noordpier

Een lekker dagje vissen met de wind in de rug in het zonnetje in goed gezelschap op de Noordpier. Er zijn lesjes geleerd, er zijn dingen goed afgelopen en er is vis mee naar huis gegaan.

Het dagje met Nicolas en Philipo is vrijdag afgesproken. Dat komt nu goed uit, daar de Zuidpier deze zondag (al?) is afgesloten wegens de wind (ZZO 4-6).

De surfers van de wind hadden bij de Zuidpier dus wel een goede dag. Bij Wijk aan Zee was het ook druk op het water.

Ook komt het goed uit, dat we redelijk op tijd uit Amsterdam vertrekken. De Noordpier is bij onze aankomst even na 08:00 namelijk al redelijk gevuld met vissers. Wij vinden voorbij de bocht een plekje. Het is opkomend water (lw 07:00, hw 11:09, lw 19:04). De stroming zit er al aardig aardig in.

We gaan gewoon lekker vissen en gul en schar zijn het doelwit. Twee hengels en pieren de middelen.

Tijdens het optuigen van de tweede hengel -voor platvis- stond m’n andere hengel -onder kant voor gul, u raadde het al…- reeds te klapperen: een steenbolkje. De platvishengel levert na een paar worpen een doubletje en een enkeltje scharren.

Het begin is dus lekker. Philipo vangt even later ook z’n eerste gul van de dag onder kant. De stroming komt er nu goed in en op afstand vissen lukt niet meer met 175 gram geankerd lood. De lijnen van Nicolas en mij raken verstrengeld.

Tijdens het ontwarren denk ik even niet na en leg m’n bril naast me op de steen. De wind doet de rest en blaast m’n brilletje pardoes in de gleuf tussen twee stenen. Oeps, daar is niet bij te komen.

Koelbloedig haal ik de onderlijn van de wartel, vervang ‘m voor een haak. Soms gaan dingen gewoon zoals het effe moet. Reeds bij de eerste poging lukt het de haak achter een omgeklapte poot te krijgen. Op de kermis ben ik nooit goed geweest in die dingen…

Het afstandvissen is dus effe klaar en ook deze hengel gaat onder de kant vissen voor wat er daar rondzwemt.

Nico heeft z’n dag niet helemaal, verkast voor een uurtje naar een andere stek, maar komt weer terug na het vangen van een schar maatje postzegel.

We staan dus urenlang (gestopt rond 16:30 uur) met z’n drieën op een rijtje voorbij de bocht van de Noordpier. Philipo en ik vangen uiteindelijk allebei vier gulletjes (allemaal zelfde formaat, tegen de 40 centimeter), een flinke bot en wat steenbolkjes.

Nicolas staat tussen ons in, improviseert zich rot en moet het met een paar steenbolken en uiteindelijk wat scharren van dicht onder de kant doen. Hoe subtiel kunnen de verschillen op zo’n dag zijn.

Voor mij is het een prima dagje geweest, ik ‘zat er ouderwets lekker in’, hoewel ik, door slordigheidjes, ook nog wel wat aanbeten heb weten te missen…De vriezer begint echter alweer vol te raken.

Ik denk dat Petra en ik, al dan niet met gasten, de komende tijd veel vis (moeten;-) ) gaan eten.

Groeten!

Marc