Vandaag vis ik vanaf het strand met één hengel langs de strekdam met de start rond 16:30 uur (hoog water rond 17:30 uur). In de ochtend, tijdens het recreatieve fietstochtje naar onder andere Oudeschild, koop ik aldaar de laatste pieren. Ze zijn al op het randje en gelukkig rekent de vriendelijke winkelier een mooie korting voor deze prachtig stinkende en dunne piertjes.
De matige wind is nog steeds oostelijk, zodat er op het strand bijna geen wind staat. Het water staat al behoorlijk hoog, maar de contouren en uiteinden van de dammen zijn nog prima te zien. Er is dus prima te mikken in de -theoretische- slijpgeul die hier zou moeten liggen.
Ik vis afwisselend met rode afhoudertjes en wapperlijnen met lichtgevende kralen op diverse afstanden tegen de dam aan. De eerste paar worpen leveren niets op, zelfs de piertjes zitten er nog aan. Petra heeft op het strand gewandeld en maakt een paar ‘actiefoto’s’ van me op het verder lege strand.
In de schemering verschijnt zonder aanbeetmelding de eerste vis aan de wapperlijn, een botje. Al goed, de nul is er af.
Ik vestig de hoop op meer activiteit in het donker en vervang de lijnen nu wat sneller. Ook gaat er wat meer aas aan de haakjes omdat ze nu wel af en toe leeg terugkomen.
Het tweede botje vergist zich aan een afhoudertje zodat de score in de onderlijnencompetitie van de dag gelijk is gekomen. Ik vermoed dat ik deze aanbeet wel heb gezien.
De branding heeft beetregistratie namelijk lastig gemaakt doordat er hogere golven op allerlei afstanden beginnen en omslaan. Hierdoor wordt het nylon altijd wel een keer meegenomen, zodat de hengeltop vaak in beweging is geweest. Een slappe lijn wordt door de lichte stroming strak getrokken. Bij het binnen draaien voel ik veel kuiltjes in de bodem.
De ram die ik meen waar te nemen tussen het geschud door zou van dit botje geweest kunnen zijn. Uiteraard zwemt ook deze weer vrolijk rond.
De worpen hierna gebeurt er niets meer. De kuiltjes waar wel vis zit, blijven voor mij geheim.
Het is nu goed donker geworden en ik houd het na ruim drie uurtjes vissen voor gezien. In je eentje in het donker niks zien en niks vangen, ik vind het snel saai worden. Ook het beschijnen met het hoofdlampje van het stukje lichtgevende tape op de top van de hengel, die constant staat te schudden waardoor ik ‘m weer ‘kwijt’ ben, gaat irriteren. Precies, ik ben breekstaafjes vergeten mee te nemen 😉
Op naar morgenochtend, bij laag water ga ik een strekdam op. Wellicht vind ik een gaatje om een priksteun in te plaatsen en anders vis ik uit de hand. Kijken of er alhier wellicht nog een andere vissoort dan bot te vangen is.
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Posted on 19 november 2014
0