4 februari Dropshotten met Karim bij CS

Weer eens een keertje iets anders. Dat houdt deze keer in dat ik met de Amsterdamse roofvisspecialist Karim Johannes Yousfi ga dropshotten in het IJ achter Amsterdam Centraal.

Mijn dropshotervaring is beperkt en tot nu toe nooit succesvol geweest. Het dichtstbij succes was ergens eind vorig jaar tijdens een ochtendje struinen te westen van CS met Nicolas. Een minisnoekbaarsje volgde m’n twister zo’n beetje tot het oppervlak. Leuk om te zien, maar meer werd het niet.

We hebben afsproken op de steiger van de riviercruiseboten. Er staan reeds een aantal vaste cracks te vissen. Karim kent ze allemaal en stelt me aan ze voor. De heren hebben nog weinig actie gehad.

Ik heb twee hengels meegenomen, eentje voor het dropshotten en eentje om met een schuifdobber met spiering mee te vissen. (ik had er nog een paar in de vriezer liggen, dus waarom niet.) Deze hengel zal steeds meeverhuizen naar de het plekje waar we dropshotten en vlak voor de steiger een spiering in de buurt van de bodem presenteren. (met de beugel van de molen geopend 😉 )

Ik tuig de dropshothengel op en kies op goed geluk een eenvoudig shadje. M’n haak staat iets te ver vanhet lood, naar Karims smaak, maar ik ben eigenwijs en wil het eerst zo even proberen.

We zien een half uurtje later even verderop een van de mannen een visje vangen, niet groot, maar Karim snelt er op af om een foto te maken. Later vertelt hij dat hij deze sessie meer met fotograferen dan met vissen bezig is geweest. Tja, het blijven lastig te combineren bezigheden. Ze vergen een ander soort concentratie.

We vissen op diverse plekken vanaf de lange steiger. Geen enkele aanbeet kunnen we uitlokken. Karim wisselt regelmtaig van shad en zelfs van loodgewichtje. Ik houd m’n montage hetzelfde en probeer vooral goed de bodem te voelen. De andere vissers zijn even later verdwenen. Wel komt er een bootje het talud voor de steiger afvissen.

“Echte cracks”, zegt Karim. Ook hun namen zijn helaas niet bij mij blijven hangen.

Rustig dobberen ze even voorbij, maar we zien dat zij hier ook niks vangen. Wel handig te weten welke lijn zij volgen :-). Karim en ik praten druk over van alles en nog wat.

Dan ineens, vlak voor de steiger op de bodem, voel ik een rammeltje: Vis! Kennelijk is er gemist want er komt geen vervolg. Wel laat ik de montage gewoon ‘daar beneden’ en speel wat door met het shadje terwijl ik het loodje op de plek laat liggen. Een paar seconden later voel ik weer een aanbeet en nu lukt het de vis wel om de boel naar binnen te zuigen. Toch weer een heel andere aanbeetbeleving dan ik gewend ben.

De weerstand duidt niet op een grote, mijn plezier is er niet minder om. Het snoekbaarsje haalt de maat niet eens maar het is wel m’n eerste ‘dropshottertje achter CS’.

We verkassen hierna naar de plek waar de ponten naar Noord vertrekken. In de verte zien we een bui aankomen. Ik gok nog dat hij voorbijtrekt. Maar helaas krijgen we de natte sneeuw over ons heen en we besluiten om er voor deze keer een punt achter te  zetten. Karim, bedankt en tot de volgende keer!

Groeten!

Marc