Het weekend van de langste dag van het jaar laat me lekker door Nederland crossen. Zaterdag naar Zoutelande en zondag naar Den Helder. Een vriend viert zijn 50ste verjaardag in Zeeland en ik kan (en wíl) zondag mee met een wrakvistrip met de Nieuwediep van uit Den Helder. De bevestiging of het door gaat zal zaterdagmiddag komen.
Naar Zeeland gaan zónder een hengeltje mee te nemen, dat lukt me natuurlijk niet ;-). En aangezien het feest het hele weekend gaat duren, is er dus vast wel een gaatje te vinden om een uurtje te gaan vissen. Als het wrakvissen niet door gaat ben ik een dag langer in Zeeland. Vistechnisch een win-win situatie :-). Want voor de volgende sessie staat in m’n hoofd al een tochtje naar Westkapelle gepland.
Ik neem voor dat uurtje geen strandhengelset, maar wel een spinset, deze keer bestaande uit m’n karperhengel. Juist omdat het water voor Zoutelande snel dieper wordt wil ik daar ‘ns met een ‘veren’paternostertje gaan gooien. Er kan zomaar makreel voorbijkomen. Ik ga voor het eerst serieus vissen met een loodje dat ik in Canada heb aangeschaft, een buzzbomb. Het is een schuiflood – pakweg 40 gram- dat door z’n vorm bij het afzinken gaat draaien en ‘daardoor onweerstaanbaar is als prooi’ -ik héb er in Canada iemand iets mee zien vangen.
Ik heb de boel aangekleed met zelfgeknustelde streamertjes en een soort tubefly voor aankleding van de buzzbomb en voor meer beweeglijkheid. Een makreel zal er vast wel eens in gaan happen. Ik ben benieuwd of hier ook iets anders mee gevangen kan worden. We gaan ’t zien…
Het is precies laag water -maar dat is vooral toeval, want ik heb niet naar de getijdentabel gekeken- als ik het uurtje om te vissen heb gevonden. Er staat weinig wind en er is dus ook weinig branding. Hier en daar duikt een stern en vangt een visje. Er is echter nergens gespetter aan het oppervlak te zien.
De lokale strandvissers, die ik spreek, vangen niets. Er komt nog even een zeehond voorbij, maar die lijkt ook niet echt op jacht. Dus dit uurtje eindigt visloos (en fotoloos) op het moment dat het ondiepe deel van het strand weer van water wordt voorzien waardoor het diepere water met deze set buiten werpbereik komt.
De vissessie begint trouwens met een half uur prutsen aan m’n ouwe ABU 609. Ineens lukt het verwisselen van een spoel niet meer. Het schroefdraad van de knop wil niet meer pakken op de as. Ik heb geen idee wat er is gebeurd -tandwielaangedreven dingen en ik zijn geen goede maatjes-, maar met een ‘quick and dirty’ oplossing lukt het om de molen te kunnen gebruiken. Deze moet even naar een specialist.
Aan het eind van de middag hoor ik dat ik terug naar huis moet om de volgende ochtend naar Den Helder te vertrekken. Leuk! Het is alweer een tijdje geleden dat ik ‘uit wrakvissen’ ben geweest.
De kleine delegatie uit Amsterdam samen met de rest van de groep uit Noord Holland arriveert keurig op tijd, zodat de boot om 08:00 uur kan vertrekken. Er valt wat regen en er staat een matige wind. Na ongeveer anderhalf uur varen gaat de eerste toeter voor het laten zakken van de loodjes. Allerlei soorten onderlijnen dalen af richting de bodem. Ik probeer het allereerst met een eenvoudig tweehaaks paternoster, de haken ruim beaasd met zeepieren.
Het eerste wrak levert een matige vangst. Voor mij is de eerste vis een mooie makreel die een kaalgevreten haak onderweg naar boven pakt. Want er zit veel kleine steenbolk die als eerste het aas ontdekt. Het is lastig ze te ontwijken. Ook vangen we horsmakreel en wat -ondermaatse- gulletjes.
Vanaf het tweede wrak zijn de gullen al wat groter en de bodem van een aantal tonnen begint uit zicht te raken.
Bij mij is dat nog niet het geval al heb ik ook m’n eerste meenemer gescoord.
Een bepaald lijntje met roze hokkai visjes blijkt behoorlijk populair, want behoorlijke gullen vergissen zich regelmatig. Ik verwissel het pierenlijntje met octopusjes en gummi maks, maar dat levert niets op. Schipper Cees weet ook vandaag weer een ‘bingo!-wrak’ te vinden. De mooie gullen blijven hier drift na drift komen. Regelmatig moet de gaf een doubletje mooie gullen naar boven tillen.
De sfeer blijft uitstekend, ondanks dat met een zekere regelmaat lijnen moeten ontward. Ook zijn er pechvogels die om de haverklap hun onderlijn verspelen wegens vastzitten aan het wrak. Ik heb daar geen last van gehad. Ik denk dat dat komt omdat mijn haaklijntjes erg kort (15 centimeter) zijn en m’n lood zwaar genoeg is om recht naar beneden te vissen.
Het weer klaart langzaam even op zodat we toch óók nog een dik uurtje in de zon staan vissen. Uiteindelijk scoort iedereen een mooie portie gul en heeft iedereen ook wel een paar mooie 60+vissen in de ton. De bag limit wordt echter niet gehaald, iedereen blij.
Aan het eind van de middag trekt de wind weer aan, maar dan zijn wij alweer op de terugweg. Keurig om 16:00 zijn we weer thuis. De vaste zeehond komt bij de aanlegsteiger z’n visje halen.
Thuisgekomen haal ik acht gullen uit m’n tas (65 centimeter 1x, 50-58 centimeter 6x en 39-49 centimeter 2x). Er is tijdens de dag één vis van iemand anders in de ‘verkeerde’ ton -de mijne- terechtgekomen. Ik heb eigenlijk niet opgelet of dat nog is rechtgezet. Het zou betekenen dat ik één van de vissen niet zelf heb gevangen en is een bedankje aan de schenker op z’n plaats.
Het lange weekend eindigt met een robbertje fileren. M’n kleinste gulletje blijkt een soort scoliose te hebben met een mooi golfje in de graat bij de staart als resultaat.
De filets gaan in de vriezer en ik trek een paar liter bouillon van de koppen en graten zodat de vruchten van deze lekkere dag nog een tijdje geproefd kunnen worden. Het is de kilometers waard geweest.
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Posted on 22 juni 2015
0