25 juni 2015 Vissen met Jacques in de Bergsche Maas

Na bezoekjes ( 1 , 2 ) zijnerzijds aan de Zuidpier, is het nu tijd voor mij af te reizen om te gaan vissen met Jacques op zijn thuisstek: de Bergsche Maas tegenover de Biesbosch. Snoekbaars is het hoofddoel. Bovendien maak ik kans ontmaagd te raken wat betreft de roofblei en de meerval. Hoe afwisselend dat vissen toch kan zijn…

Vol goede moed en met een fijne selectie spulletjes in de tas reis ik al vroeg af naar het Zuiden des lands. Met de karperhengel ga ik proberen een meerval te vangen en met de spinhengel ga ik voor roofblei. Jacques zorgt voor het, op de lokale omstandigheden afgestemde, snoekbaarsmateriaal.

Jacques vist het liefst statisch op snoekbaars met een dood voorntje. Dus eerst…gaan we aasvisjes vangen. En dat gaan we doen bij een bruggetje over een slootje in de buurt. De laatste keer dat we dit samen deden is pakweg 40 jaar geleden, op een iets andere plek, maar ook met een slootje en een bruggetje. Grappig, hoor.

De ouwe truc om voorntjes te lokken in dit soort water werkt nog steeds. We voeren een boterhammetje of twee aan de eenden. En als de maden te water gaan, is er gelijk beet. Vooral Jacques tikt het ene na het andere blankvoorntje en soms een bleitje naar boven.

Maar ik lever ook m’n aandeel, al vang ik veel ruisvoorntjes. En daar mag je niet mee vissen. (Zijn ze eigenlijk ook te mooi voor…). Een groepje jochies blijft een tijdje rondhangen en vraagt ons de oren van het hoofd over vissen. Een karper duikt even op tussen de plompebladeren. Het is altijd wat tijdens het vissen.

Met zo’n vijftien visjes in de emmer komen we een paar uur later aan op de echte stek. Er zitten al wat vissers, maar we kunnen op Jacques’ favoriete plek gaan zitten. Wegens vervoerstechnische redenen kunnen we ruim drie uur vissen. Vissen met een vooraf vastgestelde eindtijd maakt me altijd wat zenuwachtig, dus het optuigen van de hengels gaat zeer snel.

Aan de karperhengel gaat een halve makreel en aan de spinhengel een Asp-spinnertje, het gekende aas voor roofblei. Jacques monteert de snoekbaarshengels. Binnen een kwartier zijn we volledig vissende…

Het eerste uur vermaken we ons al babbelend, maar naarmate de schemer nadert, stijgt de activiteit op en onder het water. Een buurman vangt een snoekbaars. Er komen regelmatig bootjes met sportvissers langs. Een van hen zien we een meerval aan een shadje vangen.

Dan begint bij ons de actie, het is rond half tien. De buren vertrekken en wij kunnen onze visstek wat uitbreiden. Aan de oppervlakte van het sneller stromende water beginnen zich roofbleien te laten zien. Jacques geeft tips welke plekjes af te werpen.

Na een paar loze tikken is het bij Jacques raak, een snoekbaars. Geen joekel, maar de kop is er af.

En niet veel later dient nummer twee zich aan.

Aan het oppervlak laten zich steeds meer springende vissen zien. Mijn snoekbaarshengel gaat weer aan de kant en ik ga vissen met het Asp-spinnertje. Zo dicht mogelijk tegen een randje of een obstakel aan gooien en dan zo snel mogelijk terugvissen. Alleen de vismethode is al adrenalineverhogend.

Uit het niets komt er dan ineens een boem op de hengel. Iets behoorljk zwaars heeft het spinnertje gegrepen. Zou het m’n eerst roofblei zijn en dan gelijk een mooie? De slip hoeft echter niet in actie te komen en niet al te snel, maar wel zeker komt de vis naar de kant.

Het blijkt een flinke winde te zijn, die zich in het spinnertje heeft vergist. Jacques maakte dit, in de jaren dat hij er vist, nog niet mee. Het is met stip mijn grootste winde tot nu toe, maar we vergeten ‘m te meten.

Dan moet Jacques weer in actie om z’n derde snoekbaars van de avond te vangen, de grootste van 58 centimeter. Het is een mooie avond aan het worden, die voorbij vliegt.

De kers op de taart komt na m’n laatste worp. Wederom een beukje na een paar meter draaien en nu is het wel een roofblei. Geen enorme vis, maar wederom een soort erbij voor op het lijstje. Opnieuw geen meetlintje erbij, maar een volgende is hopelijk wat spannender om te meten.

Een lekkere actieve visserij, zeker als de roofbleien om je heen constant aan het springen zijn. Elk moment kan er eentje op knallen, en je bent al als een gek aan het draaien. Het lijkt wel wat op makreelvissen vanaf de pier.

Het zou trouwens leuk zijn als die eindelijk eens onder de kust wil komen. Binnenkort moet ik ook maar weer eens bij de harders gaan kijken. En dan ‘moet’ ik ook nog op vakantie, De zomer blijft vissend hoe dan ook druk en afwisselend…

Groeten!
Marc