9 oktober 2015 Noordpier Déjà vu?

De tijd is gevlogen, want het is ineens al half vier. “Dan was het dus een lekker visdagje”, concluderen we. We zijn inderdaad lekker bezig geweest, er is het een en ander op de kant gekomen en er is helaas ook wat stuk gegaan. En ik heb een echte déjà vu meegemaakt. Een echte? Nouja, het komt behoorlijk in de buurt…

Rond 11:00 uur lopen Nicolas en ik de Noordpier op. Gewapend met spinhengels, kunstaas en zagers gaan we een dagje zeebaarzen. Laag water is rond 10:30 uur, dus we besluiten zo dicht mogelijk bij de kop te beginnen en met het opkomende water (HW rond 15:00 uur) teruglopend de pier af te vissen.

Het is nog niet heel druk, zodat we op een redelijk uitziende stek kunnen beginnen. De lucht is grijzig en het water is bruinig, de wind dwarrelt zachtjes uit het (noord)oosten.

Ik start met de karperhengel, zagers en een sleeploodje. Nicolas vist een stukje verderop met shads en twisters.

Het stroomt nauwelijks. Mijn eerste worp met een 20 grams schuifloodje loopt vast en ik moet de boel kapot trekken. Na een paar worpen heeft Nicolas zijn eerste vis te pakken. Een gulletje, krap aan de maat, heeft het shadje gepakt.

Mijn tweede worp loopt niet vast, maar de derde wel. Ik mag weer knopen. Nicolas vangt inmiddels z’n tweede vis, een baarsje van rond de 35 centimeter.

Ik tuig de lichte spinhengel op en zoek de twister met het lichtste loodje. Maar helaas, ook 12 gram vindt moeiteloos een mooi laatste rustplekje op de bodem.

Laatste poging dan, de zagers gaan nu met een dobber te water. De hoofdlijn raakt na een half uurtje verstrikt tussen de stenen en ik mag ook zwaaien naar het dobbertje…

Ik ga nu dus écht verkassen en vindt een stukje terug op de pier een redelijk begaanbare stek. Nicolas gaat het in de bocht, een stuk verder terug, zoeken. We zien elkaar later wel weer.

Ook hier vis ik weer met de zagers. In dit soort omstandigheden heb ik daar meer vertrouwen in dan in kunstaas.

Na vijf worpen -met dezelfde montage, ik blijf hier nog even 😉 – wat tikjes. Een halve slag met de molen…tikjes…nog een halve slag…weerstand…Hangen! De hengel gaat krom, maar de slip komt er niet aan te pas. Even later kan ik een baars van 40 centimeter langs de stenen omhoog tillen.

Uiteraard is deze vis bedankt voor de foto en teruggezet.

Leuk, ik heb dit opkikkertje even nodig. Het doel van de dag is in ieder geval ook door mij gehaald! De lichte regenval begon deze wat kille ‘knoop’dag al een treurig karakter te geven.

Bij de volgende worp loopt de montage echter alweer vast en loop ik met wapperende lijntjes uit de hengeltop terug richting Nicolas.

Hij is ook niet blij want bij het lostikken van zijn vastgelopen montage breekt zijn mooie Savage Gear hengel op een vrij raar punt (tussen het onderste en tweede oog op het bovendeel van de hengel). Nog geen twee weken geleden in  de Waterweg kon deze hengel de grootste baarzen aan. Ook het gestomp van het gulletje van vandaag heeft hij nog prima overleefd.

Nicolas vist inmiddels met z’n andere hengel met een dobber aan de binnenkant van de pier en heeft veel actie. Tot nu toe een baarsje van 20 centimeter en veel aanbeten. Maar dat kunnen ook krabben zijn. Het water is hier een stuk helderder en er varen wat visbootjes (met hengels) rond.

Een half uurtje gooien met een plug warmt mij een beetje op, maar lokt geen aanbeet uit. -Dit is trouwens vermoedelijk m’n laatste sessie van dit jaar geweest zónder het winterpak. De strandlopertjes zijn volgens mij ook al omgekleed.-

Tijdens het optuigen van de karperhengel om maar weer met zagers aan de troebele buitenkant te vissen, komt Paul met de hengel in aanslag aangelopen. Hoi, lang niet gezien.

Het stroomt nog steeds niet hard. De eerste worp aan de buitenkant levert dan ook gelijk weer een vastloper op. Nog één loodje en vijf zagers over…Ik zou eigenlijk best nog wat willen vangen…

En dan komt de déjà vu…
Wat er gaat gebeuren doet heel erg denken aan wat er gebeurt op zo ongeveer vijf minuten in dit filmpje. Als je bijgelovig én rookverslaafd bent, kom je er nu écht nooit meer van af! Ik rook nog wel en ben niet zo bijgelovig…Al krijg ik ook nog al eens beet als Petra me belt als ik aan het vissen ben 😉 …

Goed, na het ingooien houd ik de hengel dus geklemd tussen m’n armen en borst om de handen even vrij te hebben om een sigaretje te draaien. Ik ben halverwege de assemblage en de hengel vliegt krom. De slip komt er nu wel aan te pas.

Ik weet het baaltje tabak nog weg te leggen en met de andere hand de hengel hoog te houden zodat lijn geen steen raakt. Ik geniet vervolgens een paar minuten van de sterke vis die lekker rondraast zonder de stenen op te zoeken. Pas op het laatste moment laat hij zich zien en met hulp van een golfje lukt het de vis op een steen te trekken. Het is een mooie baars, 54 centimeter. Ik ben er erg blij mee.

Inderdaad, deze is niet teruggezet, maar wordt onderdeel van een heerlijke maaltijd. Al het gepruts en andere ontberingen zijn gelijk vergeten. Dus we gaan nog even door!

Maar helaas zit na de volgende worp bij mij de zaak alweer muurvast. Dat waren de lichte loodjes. Zwaarder vissen of nog wat kunstaas verspelen? “Neuh…geen zin.” Nicolas is er ook wel klaar mee. “Hoe laat is het eigenlijk?”

Groeten!

Marc