17 januari 2016 Weer eens naar de Noordpier

Het weer nodigde ons beiden vandaag uit om lekker naar zee te gaan. Eindelijk weer eens een rustige en zonnige dag. We maken er een combi-dagje van: Petra lekker wandelen en lezen in de strandtent en ik natuurlijk vissen.

De keuze valt op de Noordpier van Velsen Noord. We arriveren even na 12:00 uur. We zijn uiteraard niet de enigen die een dagje naar het strand gaan, zodat we een flink stukje terug moeten om een parkeerplaatsje te vinden. Ook de hoeveelheid vissers op de pier is groot.

Hoog water was rond 09:00 uur en laagwater is het om 16:56 uur. Het aas bestaat vandaag uit zoute pieren en niets anders. Het idee is dan ook om een bergje scharren te gaan vangen. Verse schar, lang niet gegeten!

Er breekt een scherfje van dit plan als ik naast Rinus van het Amsterdamse Animal Attraction neergestreken blijk te zijn. Niet vanwege Rinus (Leuk je weer eens gezien te hebben. Fantasievol lijntje heb je bedacht!), maar meer vanwege de mooie gul (ruim 50 centimeter) die hij al een tijdje in de emmer heeft én de weinige scharren die hij en z’n maatjes hebben gevangen.

Het stroomt bovendien nog best hard en er staat nog een stevige deining. Niet echt de omstandigheden waar de scharren zich het lekkerst in voelen.

Er gaat een hengel aan de buitenkant en eentje (provisorisch) aan de rustigere binnenkant.

Trouwens, ook opvallend veel vissers vandaag die uitsluitend aan de binnenkant visten.

Om een lang verhaal kort te maken: het gehoopte (scharren)bal blijft vandaag uit. Ik zie er een paar bovenkomen bij diverse buren. Ik vang er eentje van de maat waar je er twaalf van nodig hebt voor een maaltijd. Mijn verdere vangst bestaat uit miniwijting zowel aan de buiten- als binnenkant. U begrijpt: geen ‘vis’foto’s vandaag.

De weinige wind is inmiddels gedraaid van noord naar zuid. Het laatste uurtje probeer ik toch maar om met de ‘zoutjes’ onder de kant een gul te verleiden. Maar ook dat feestje heeft ook een andere datum. In ieder geval hoopvol te zien dat er een gulletje te vangen valt. Tussen de stenen vissen, het begint alweer te kriebelen! Snel maar weer eens doen.

De wandeltocht van Petra heeft een aantal fraaie platen opgeleverd, die ik dan ook gaarne aan dit schrijfsel heb toegevoegd.

Het zou maar zo kunnen dat het gemiddelde visje momenteel meer dan genoeg te eten heeft (gehad). Helaas zijn zoute piertjes voor vis niet hetzelfde als chips voor ons of mesheften voor meeuwen.

Groeten!
Marc