Zaterdag 16 april 2016 Een middagje vissen in Southampton

We gaan een weekendje naar vrienden die voor een paar jaar in Winchester, in het zuiden van Engeland, wonen. Dut rustieke stadje ligt pakweg twintig kilometer van een van Engelands grootste havens, Southampton. Dus ergens gedurende het verblijf gaat er een middagje gevist worden. De rugzak is voor de helft gevuld met hengelsportmateriaal.

We gaan met de trein, gewoon omdat het kan. We hebben de tocht onder het Kanaal door met de Eurostar nog niet eerder gemaakt. En…we zullen ‘m trouwens pas opnieuw gaan maken als we in Amsterdam kunnen instappen en in Londen kunnen uitstappen. Vertragingen en gemiste aansluitingen horen nu eenmaal nog steeds bij reizen per spoor.

Bij de controle in Brussel wordt uit mijn uitrusting de multitool als ‘niet meeneembaar’ beoordeeld. Een enorme schaar mag wel gewoon mee evenals een paar aasnaalden. De procedure voor het achterlaten wordt keurig uitgelegd. Tegen betalling van vijf euro kan ik het gereedschap na de terugreis weer bij ‘Gevonden Voorwerpen’ ophalen. Regels zijn regels enzo, maar ik proef wat inconsequentie…

Ik ben nog nooit in dat stukje Engeland geweest, dus ga het internet op voor informatie. ‘Fishing Southampton’ levert al bruikbare tips  op. De hengelsportzaken ter plekke staan ook nog prima aangegeven. De Town Quay lijkt een prima plek om voor het eerst en eenmalig te gaan vissen. Het is de pier waar de ferry’s vertrekken en ik verwacht niet de enige visser te zijn.

Zaterdag blijkt de dag te worden. Petra en haar vriendin zullen me afzetten bij de pier en maken vervolgens in de buurt een wandeling langs de rivier. De beoogde hengelsportzaak voor het aan te schaffen verse aas ligt op weg naar de pier. Maar helaas, ze hebben geen vers aas in voorraad. Ook hier dus “moet je altijd eerst even bellen”.

Gelukkig heb ik een zak zoute pieren weten mee te nemen (smokkelen?) en besluit, na het bekijken van het diepvriesaas in de winkel, het dan maar daarmee te gaan proberen.

Ik hoop natuurlijk dat het wegens het uitverkochte aas druk met ‘locals’ zal zijn op de pier. Het meest leerzaam is het met hen praatjes te maken en de kunst af te kijken. Na een leuk praatje is er mogelijk ook nog aan het ‘goede’ aas te komen.

Aangekomen op de pier blijk ik echter wel de enige visser te zijn. Ik heb het tij van te voren niet bekeken en het blijkt dat ik door het lage water heen aan het vissen ga. Een lokaal amateurradiozendermannetje weet bovendien te vertellen dat je hier eigenlijk helemaal niet mag vissen. Nouja, de verwachtingen waren toch al niet hoog, ik ga gewoon lekker hier een middagje in de zon zitten met hengels.

Joepie, ik ga vissen!

Op de gok én om gewicht te sparen heb ik de karperhengel en een spinhengel meegenomen. Loodjes tot 80 gram, haakjes en onderlijnmateriaal in diverse maten en wat kunstaas. M’n warme visbroek heb ik gelukkig meegenomen. Daarmee is het prima te doen op deze frisse en zowaar droge dag.

Aan de karperhengel een loodje van 60 gram en een wapperlijn met haak 2. Aan de spinhengel komt 30 gram schuivend wartellood en een kort haaklijntje met haak 4. Twee tot drie zoute pieren aan de haak en in het water ermee.

Op werpafstand is een klein baggerbootje bezig en dat is bij het binnendraaien goed te voelen. Regelmatig moet ik de zaak door kleiranden heen trekken. Het zaakje blijft trouwens prima liggen, omdat het nauwelijks stroomt. Ik verwacht op grond van de info botten en verder misschien paling, tong, wijting of steenbolk met m’n ‘zoutjes’ te kunnen vangen.

Na een paar worpen op diverse afstanden komen de eerste tikjes op de karperhengel die zo’n 80 meter uit de kant ligt. Geen vis echter, maar ook geen kale haak. Met een kleiner haakje vier gaat deze opnieuw naar dezelfde plek. Weer tikjes en nu wel vis, een steenbolkje van pakweg 20 centimeter. De fotocamerabatterij blijkt leeg, en geen zin in vieze handen aan de telefoon. Zonder foto gaat hij weer zwemmen. U weet wel hoe een steenbolk er uit ziet ;-).

Het amateurradiozendermannetje is wel in voor een praatje en we nemen de algemene zaken -het weer, de economie, het vluchtelingenprobleem, Brexit- even door. Hij loopt tussendoor steeds even weg om met mede-amateurradiozendermannetjes te praten, dan wel ze uit te schelden. Zo hoor ik ‘m op een gegeven moment ruim tien minuten: “D&*k H%$d! Go away! La la lala la” in z’n walkie Talkie schreeuwen. Met een wat warrige verhaal legt hij al bibberend uit dat dit toch wel erg leuk is om te doen. Hij doet het hier omdat dankzij het water de ontvangst veel beter is zodat hij met iedereen in Southampton kan babbelen. Ieder z’n hobby…

Een politieboot vaart in een ruime bocht om mijn lijnen heen. Dat doen de boten bij ‘ons’ in IJmuidense havens niet altijd even netjes ;-). De politie maakt het hier vissers dus niet al te lastig.

Dan komen er uiteindelijk toch nog wat vissers aan, vaders en zonen. Ik blijk op de goede plek te staan, want ze stellen zich dicht bij me op.

Vaders en zonen en ik in het midden.

Eindelijk kans om te kijken hoe ze het hier aanpakken, want daar heb je het meest aan. De man blijkt een aardige kerel die hier vaak vist. Hij is hier nu vooral omdat zijn zoontje wil vissen. Normaal vist hij hier alleen maar in het donker en laat wat mooie baarzen, roggen en haaien op z’n telefoon zien. Als hij hoort dat ik met zoute pieren vis, biedt me meteen wat zagers aan.

Zij gooien een stuk minder ver dan ik, en het zoontje vangt al snel het ene steenbolkje na de andere. Eén hengel vist loodrecht langs de pier, want daar zwemmen de baarzen. Na een paar steenbolkjes komen er inderdaad ook zeebaarsjes boven, van hetzelfde miniformaat. Ik vang ook nog wat steenbolkjes aan de zoute pieren. Als m’n portie aas op is, is het ook weer tijd om aan te sluiten bij het gezelschap.

Een leuk en toch nog leerzaam middagje in een verder ook mooie regio. Volgende keer neem ik die zagers ook wel zelf mee!

Groeten!
Marc