4 mei 2016 Gevalletjes ‘te vroeg’

Twee maal geen vangst deze week ondanks verwoede pogingen. Vandaag geen geep in IJmuiden en eerder deze week geen harder in Amsterdam. De geep lijkt nog niet rond de pier geariveerd en de harders…ja, de harders. Die zijn alweer volop de kanten aan het afschuimen. Brood lusten ze nog niet, maar wat dan wel?

Vandaag eindelijk een dag met weinig wind uit de goede hoek (zuidwest ‘weinig’) om weer eens met de bombetta te vissen. Ik gokte dat er al geep (of fint) zou zwemmen rond de Zuidpier. En anders misschien wel een zeeforel? Nu maar hopen dat het water helder genoeg is.

Dat blijkt gelukkig het geval. Zonnetje erbij en vissen maar. Als ik rond 11:30 uur begin, start even later het opkomende tij (Hw 14:40 uur). De wind en de stroming laten de montage mooie en lekker lange driften maken.

Ik zie echter geen springende vis. Geen enkele watervogel komt met vangst boven en ook de enkele zeehond beweegt traag. Een meeuw duikt naar een stuk brood. Er is langs de kant nog geen speldaas te zien.

Om me heen wordt een gulletje en een scharretje gevangen. Ik heb spullen bij me om bijvoorbeeld op gul te vissen, maar de tenniselleboog meldt dat het eigenlijk wel weer genoeg is geweest voor vandaag.

Want de uren zijn, genietend van deze visserij, voorbij gevlogen. Verder een gevalletje te vroeg.

De eerste van 2014: 26 april! Gelukkig is de foto er nog…

Harders
Eerder deze week zijn de harders van de havens van Amsterdam de hoofdprijs. Ik ben benieuwd en ga eerst zonder hengel, maar wel met camera, kijken of ze er zijn.

Lang hoef ik niet te zoeken. Een schooltje harders graast op de stenen langs de kant. Een stukje verderop is een tweede schooltje met hetzelfde ritueel bezig.

Hieronder drie fragmentjes uit het filmpje:

Ze zijn duidelijk bezig met wat er op de stenen groeit of leeft. Mooi, dan ben ik dus op tijd! Maar hoe krijg ik ze aan het eten van wat ik ze geef?

De dag er op gaat de hengel natuurlijk wél mee. Vismaat Nicolas blijkt precies hetzelfde plan te hebben. Twee kansen er eentje te vangen!

Om het lokvoer (brood en havermout) te pimpen heb ik een pakje ‘vergeten’ zoute pieren meegenomen. Het is een soort jam geworden en lijkt me uitstekend om als ‘geurtje’ te werken. Het maakt bovendien het brood wat donkerder van kleur…

Maar zoals gevreesd, reageren de harders totaal niet op de aangeboden broodmaaltijd in pap- en korstvorm. al dan niet met geurtje.

Nicolas probeert het ook nog even met een microshadje (< 2,5 centimeter!) en haakt er zowaar eentje, maar vals. Dus die schiet snel weer los.

Eventjes lijkt het alsof een schooltje m’n voerplek heeft gevonden. Er cirkelen pakweg zes harders rond m’n dobbertje. Ze negeren de brooddeeltjes op de bodem. Het ook zichtbare broodvlokje aan de haak blijft onaangetast. Als er per ongeluk een kloddertje lokvoer te dicht bij een vis landt, vluchten ze wel, maar komen snel weer terug.

De vissen blijven wel rondzwemmen en het dobbertje beweegt alle kanten op. Eén harder tikt met z’n neus tegen het vlokje en opent niet eens de bek. De vis draait gewoon weg! Heb ik nou de vissenequivalent van ‘neus ophalen’ gezien? Het is het ‘hoogtepunt’ van de middag.

Als er geen vreetnijd op te wekken is, is het -in ieder geval hier- lastig een harder te vangen. Later in het jaar lusten ze wel brood. Het precieze omslagpunt en de reden is mij geheel onbekend. Voor nu dus: ‘gevalletje te vroeg’.

Het mysterie ‘hoe en waarmee je in deze tijd van het jaar de harders aan het azen te krijgen’ blijft in ieder geval een mooie uitdaging.

Groeten!
Marc