Boem…en dan is het ineens zomer! Wat een verandering van windrichting zo eventjes weer doet…De voorlaatste competitiewedstrijd van de IJZZV staat vandaag op het programma. De zomervisserij moet nog op gang komen maar de scharren en botten zullen er zeker zijn. De winterkleren kunnen gelukkig wél thuis blijven; slechts voorzorgen tegen wind, zon en insecten zijn nodig. En genoeg te drinken natuurlijk.
Een heel nest lieveheersbeestjes tussen de stenen.
Ik mag het doen op nummertje 44, ruim voor het hek bijna aan het eind van het B vak. Voor platvis kan dit best een goede stek zijn. Bij aankomst zwemt er eventjes een zeehond op werpafstand. Laten we het zien als een aanwijzing…
De zeehond kwam later nog een keertje kijken.
Het tij is ongunstig want het lage water valt rond 12:35 uur en pas rond 17:00 uur is het weer hoog. Je moet dus eigenlijk vanaf de start om 10:00 uur zoveel mogelijk zien te vangen tot pakweg 12:00 uur. Daarna wordt het sprokkelen en moet tot 15:00 uur de trukendoos open. Er zal weinig stroming staan met passieve vis tot gevolg.
Het snel veel vangen lukt bij mij maar matig. Er komt mondjesmaat een bot of een schar op de kant. Alle vis vang ik aan zeepieren. De stukjes mesheft waar ik het de eerste worpen tevergeefs mee probeer, blijken dus geen geheim wapen. Ook samen met een piertje vang ik er niets mee.
De buren hebben een nét iets hoger vangtemopo en even verderop staat de latere winnaar John op flinke afstand zelfs goed te vangen. De uitslag is de vinden op de website van de IJZZV.
Na twee uur vissen is het mij wel duidelijk dat ik niet meedoe voor de prijzen. Alleen die voor de grootste vis blijft natuurlijk altijd mogelijk. Ik vang een bot van 36 centimeter en een schar van 30 centimeter, maar die komen niet in aanmerking. Een ander scharretje heeft zich wat ‘apart’ gehaakt.
Als de stroming er grotendeels uit gaat, is er dus drie uur sprokkelen te gaan. Uit mijn trukendoos komt een ‘korte’ versie van de Portugese onderlijn, de lange onderlijn die je achter het lood vist. En een lange haaklijn met drijvertjes, het haakje geaasd met een reepje vis. Dit alles gevist aan de feederhengel. Het levert helemaal niets op.
De grote truc blijkt vandaag het verslepen van het aas te zijn. Ik heb er niet aan gedacht, mede omdat ik iedere keer m’n loodje (160 gram zonder ankers) stevig uit de prut moet trekken. Dat sleept niet zo lekker, lijkt me. (De elleboog vond het tempo en de belasting vandaag trouwens prima vol te houden, maar deed niet aan extraatjes…). Een over de bodem waaiend ‘Portugeesje’ vind ik een mooi alternatief.
Verder tijdverdrijf bestaat deze middag uit het ontwarren van de lijnen met de buren of die van m’n andere hengel. In mijn ideale wereld zou de onderlinge afstand tussen de vissers bij wedstrijden veel groter zijn ;-). De wind, stromingen in het water en diverse werprichtingafwijkingen brengen ons vandaag gezellig bij elkaar.
Uiteindelijk vang ik nog één bot en heel veel zeesterren, die op den duur een hele irritante (want veel en zinloze) weerstand bij het binnendraaien geven. Mijn laatste draai was ook niet echt wat ik hoopte.
Ik blijf op vijf vissen staan. De loterij tijdens de prijsuitreiking brengt me ook al (weer) geen prijs… U kent het spreekwoord van de slechte visdag en de goede dag op ’t werk. Dit was zo’n dag en…het is gewoon zomer!
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Posted on 7 mei 2016
0