26 mei 2016 Aan de kleine kant

Het geduld wordt op de proef gesteld. De zomervis is (mondjesmaat) gearriveerd rond de pieren. Echter…de resten van de algenbloei zijn er ook nog. Met als gevolg veel schuim en troebel water. En dan toch op geep vissen?

Ja, want ze zitten er en vandaag valt er een gaatje in de wind. En over een tijdje is het lastiger ze te vangen; meestal zijn dan makreel en fint talrijker en zij hebben het aas sneller te pakken.

Veel schuim op groen water met pakweg een meter of twee zicht…

Het wordt een vroegertje, want in de middag zal de wind weer aantrekken. Het is hoog water om 07:13 uur dus om 06:00 uur van huis. Altijd mooi, de pier en de zee in de vroege morgen.

Nicolas en ik lopen zo af en toe synchroon qua visplannetjes, zo ook vandaag. We hebben zelfs hetzelfde materiaal bij ons, een hengel voor de dobber/bombetta en eentje voor kunstaas (lepeltje/pilkertje plus een doorgeknipt haringlijntje). Alleen het aas verschilt. Nico heeft zagers bij zich en ik maak vandaag de geep van vorig jaar op.

Nico probeert het even op baars aan de buitenkant en ik start vol goede moed aan de binnenkant op geep. Het blijft echter stil. Nergens is ook maar enige activiteit aan het oppervlak te zien.

Ik gooi eventjes aan de buitenkant met het pilkertje aan het haringlijntje en haak uiteindelijk een mooi bliekje van een centimeter of drie. Na de ‘dril’ een haakwissel naar de andere hengel, maar ook deze lekkernij laten de gepen aan zich voorbij gaan.

Na een uurtje verkassen we naar de kop van de pier in de hoop dat daar minder schuim ligt en meer geep zit. Na een uurtje dobberen, mag de andere hengel in actie met nu een ‘good old’ tobylepeltje en een haringlijntje. iets makkelijker boven die stenen op deze plek te vissen.

Na een aantal worpen voel ik een klein ‘boemetje’: vis! Niet groot is direct te voelen, maar wel strijdlustig: fint of makreel of zeebaars?

Het blijkt de laatste te zijn. De nul is er in ieder geval af en het is de eerste van het seizoen. Minimaler gehaakt kan bijna niet.

Omdat er verder niets gebeurt, verkassen we weer naar de bocht. We zitten nu een eind uit elkaar, en zullen elkaar met de digitale tamtam op de hoogte houden.

Sms van Nico: geep. Ik kan antwoorden dat ik twee keer beet heb gehad. En dan nóg een keer. Achteraf denk ik dat ik te enthousiast ben geweest in de maat van de haak: F314/10 is gewoon aan de kleine kant met een reepje vis als aas er aan. Volgende keer weer gewoon een aberdeenmodel maatje zes. Zó klein is een gepebek nou ook weer niet.

Na een uurtje houden we het hier ook weer voor gezien. De buren vangen een geep en een fint. Ze zitten ‘r wel…

De Oude Kop is de laatste stek voor vandaag. Gooien met nu weer het pilkertje levert me niets op, maar de bombetta wel. Eerst een enthousiaste aanbeet waarbij de bombetta onder water verdwijnt, maar deze geep schiet aan het oppervlak maar weer eens los.

De actie daarna blijkt een geepje die het aasje onder het schuim vlak voor de kant heeft gepakt. Zonder verdere inlichtingen, dus ik ben wat verbaasd.

De vis komt op de kant, lost -volgens schema 😉 – de haak en swingt zichzelf weer terug in zee. Prima, want daar had-ie sowieso (want 45 centimeter) weer heen gegaan. Ik tel ‘m wel als gevangen. De aantrekkende noordwestenwind is vervolgens het sein tot inpakken.

Haakje aan de kleine kant, daar kun (en moet!) je wat aan doen. Vis aan de kleine kant, daar moet je het mee doen. Op naar betere omstandigheden, daar wacht je dan maar op.

Groeten!

Marc