3 oktober 2016 Strand Ter Heijde

Vissen vanaf het strand, lang niet gedaan, maar ik heb er wel weer eens zin in. In deze tijd van het jaar -en zeker met de nog hoge watertemperatuur- is er goede kans op een zeebaars.

Omdat ik na een bezoek aan m’n vader in het verzorgingshuis toch in Den Haag ben, kan ik net zo goed hengels meenemen en vervolgens in de buurt gaan vissen. Het lijkt me leuk om een keer in de buurt van de Zandmotor te gaan kijken. Het wordt strand Molenslag in Ter Heijde. Ik ben er nog niet eeder geweest.

Het tij is vandaag gunstig, want het is laag water rond half twee, een goed moment om de muien en zwinnen te bekijken. Als ik om half drie arriveer is rustig op het strand. De zee is woelig dankzij de noordwestenwind van pakweg 4 Bft. Het is lastig aan de hand van de branding een goede plek te vinden.

Ik kies dan maar voor een plek die er extra woelig uit ziet. Want ik wil eigenlijk alleen maar een zeebaars(je) vangen. En die houden van woelig water, heb ik wel ’s gehoord ;-).

Twee hengels zijn er mee, beiden voorzien van één haaklijn met twee haken in pennelrig. Drie zagers erop en hup, in de waswaschien ermee.

Verderop staat een visser, maar te ver om er even heen te lopen. Ik zie ‘m niks vangen (maar dat zegt niks, want zo vaak kijk ik die kant niet uit 😉 ).

Ik vang in ieder geval niets. De haken komen elke keer kaal weer terug. Ook na tien minuten.

Een vastgestelde eindtijd is voor mij altijd een domper op een dagje vissen. Te vaak op je horloge kijken en uiteindelijk stoppen terwijl je nog zin -en aas!- hebt. ‘Helaas’ wacht een afspraak in de avond en in de spits terug naar Amsterdam kost extra reistijd. Het lukt daardoor, ondanks de vraatzucht, niet eens om de ons zagers op te vissen.

Het is erg lekker om weer ’s op het strand te staan, moet ik toch vaker doen. Er staat in de afzak naar de herfst een weekje oostenwind klaar in de voorspelling. Tja, dat is niet de favoriete windrichting der hengelaars vanaf het strand voor een zeebaars, maar het blijft in ieder geval een tijdje stabiel en baarzen moeten tóch eten…

Groeten!
Marc