16 augustus 2017 Makrelen en finten ala Bombetta

Op deze warme woensdag zijn de omstandigheden uitstekend voor een dagje bombettavissen. Er staat weinig wind (zuidwest tot west, minder dan 3 Bft). Het is hoogwater om 11:00 uur en laagwater om 18:37 uur. Tijdens deze uren sta ik in een lekker zonnetje zeer regelmatig met een kromme hengel: de finten én de grote makrelen die ik voor vandaag in gedachten had. Ik vermoed dat dit m’n enige makreeldag van 2017 is geweest.

Twee hengels doen mee: allereerst de karperhengel met een bombetta met een 35/00mm tweehaaks fluorocarbon aaslijn, 2.5 meter lang, een streamertje en een haakje beaasd met een reepje geep. Bedoeld om ‘passief’ te vissen: inwerpen en de drijvende bombetta, zonder stoppertje op de lijn, met de stroming mee laten drijven. Langzaam binnendraaien kan ook, maar dat blijkt vandaag niet nodig.

Want terwijl ik de spinhengel optuig, vertrekt de bombetta resoluut. De top van de karperhengel trekt krom. Een flinke weerstand duidt op een mooie vis. Het is een flinke fint. De spinhengel kan nog wel even wachten, maar na de tweede fint, ook weer zo’n veertiger, gaat de karperhengel even aan de kant. Het is tijd voor de lichtere hengel.

Nu met één haak en een 20/00mm fluorocarbon aaslijn van pakweg twee meter. Een bombetta van 15 gram is voldoende om het aasje te controleren. Boem, daar gaat de bombetta weer. De weerstand duidt nu op iets sterkers. De slip moet af en toe een rinkeltje geven. Het blijkt een flinke makreel, ruim boven de 35 centimeter. De komende uren vermaak ik me uitstekend met dit slag makrelen en finten.

Even over de wat rare plaatjes. De bijkomende fotografie denk ik deze keer te kunnen verzorgen met selfies: man met vis. Dat blijkt met een spiegelreflexcamera toch niet geheel eenvoudig, zodat u slechts enkele van deze misbaksels te zien krijgt, hooguit ter ondersteuning van de vertelling.

Op 25 augustus lukt het me weer ’s naar de pier te gaan. Ik vang er na een half uur eentje. De selfie is alweer iets beter. Nu nog een keertje scherp stellen op de vis, zie ik als belangrijkste verbeterpuntje… 😉

Mooi dat er dit jaar weer makreel vanaf de pier te vangen is geweest. Mocht het na de heftige inval van de herfst toch weer wat ‘opknappen’, ga ik het, mits de omstandigheden te toelaten toch nog een keertje proberen op die ‘loszwemmende’ grote rakkers. En anders zullen de strandstokken en bijbehorend materiaal weer in actie komen. Op naar de wijtingen en scharren, en wie weet wat de gul voor verrassing in petto heeft.