9 juni 2018 IJZZV 10e competitiewedstrijd Vergeten maar niet verloren

Het kwartje valt pas bij mij als ik langs de oude vuurtoren fiets. “Molens vergeten! **%$##$% Wat nu?” Even daarvoor heb ik nog staan ‘opscheppen’ dat ik altijd zo weinig mogelijk spullen meeneem, en dat dat vandaag erg goed is gelukt, nog nóoit zo’n lichte rugzak gehad… Tja. De reservespoelen zijn keurig mee. En naar de molens heb ik gistermiddag thuis alleen maar gekeken, zo van “…en die twee nog en dan heb ik alles”. 

Nadat ik van de schrik ben bekomen kies ik voor de gok er een paar te kunnen lenen van een medevisser. Er zijn erbij die met de meegenomen spullen een aardige winkel op de pier zouden kunnen beginnen. Niet geschoten, altijd mis. Heen en weer naar huis kost anderhalf uur en dan is de lol er wel af. Voor het klassement hoef ik me geen zorgen te maken, je kunt niet degraderen en ik rommel lekker in de middenmoot ;-). 

Robert (nog een keer bedankt hè!) maakt me helemaal blij door zonder probleem twee van z’n reservemolens uit te lenen, eentje met 45/00mm nylon en eentje met 20/00mm nylon. Sluit ook nog naadloos aan op wat ik sowieso van plan was, dus de dag is nu al gered. 

De wind is stationair noordelijk, in de ochtend rond 3 Bft en in de middag aantrekkend tot een stevige 4 Bft, dus de hele dag de wind recht in het gezicht en deining tegen de kant. Het tij is vandaag ‘lekker’ met hoogwater rond 13:00 uur. 

Het vissen met een flyer op geep zit er vandaag dus niet in, maar op stek 15 sta ik gelukkig weer eens op een plek waar een gulletje is te vangen. Eén hengel ‘op de gul tussen de stenen’ en eentje met een driehaakspaternoster voor ‘alles’ op diverse afstanden vanaf de pier. Pieren en zagers voor aan de haak en zoute pieren in de reserve. 

De gullenhengel krijgt al snel bezoek en een gul van 43 centimeter is de klos. Wedstrijden zijn, vissend althans, wel eens slechter voor me begonnen. Buurman John Willems (Zeehengelsport, Visling.nl) is op reportage en vist een keertje mee. Hij maakt foto’s van me die ik vervolgens vergeet te vragen. (En zelf blijk ik vandaag eigenlijk helemaal geen zin te hebben in foto’s maken, dus geen visfoto’s van mij vandaag 😉. Via Zuckermans berichtenservice ontvang ik zondagochtend de foto’s  van John, dank je en bij deze.

De alleshengel brengt slecht nieuws. Er ligt een dikke laag zachte prut op de bodem. Het lood zakt er al snel diep in weg. Het kost een paar seconden het er uit te trekken. Dichterbij blijkt de bodem steviger, dus ook deze hengel zal de rest van de wedstrijd niet ver uit de kant vissen. 

Diverse buren houden zich bezig met met vangen van slijmvissen en vangen op die manier hun centimeters. Rond het hoge water beginnen er echter meerdere gullen en zelfs een zeebaarsje boven te komen. Ook ik mag nog een gulletje noteren, 38 centimeter. De aanbeet was me ontgaan en ik wilde de roerloze hengel vooral eigenlijk binnendraaien om het aas te vervangen. Dat zijn toch weer een paar slijmvissen…

De gullenhengel komt echter helaas niet verder dan één niet verzilverde aanbeet en twee volledig afgeknipte haaklijnen: don’t mess with krabbenscharen. De alleshengel komt niet verder dan krabben en zeesterren. En terwijl de buren aan beide kanten inmiddels mooie tongen vangen, ga ik uiteindelijk ook maar achter de slijmvissen aan. Het is toch nét even leuker de hengel wat vaker in de hand te hebben, vooral tijdens de inmiddels wat irritante wind. Het lukt een productief plekje te vinden in de gaten tussen de blokken en met twee slijmvissen erbij (allebei 13 centimeter) bepaal ik m’n eindstand voor dit seizoen: vandaag 13e en twaalfde in het eindklassement. 

Op website van de IJZZV staat de uitslag en is te lezen hoe de wedstrijd is verlopen. De kampioenen waren min of meer duidelijk (Heren, ook langs deze weg de felicitaties!), maar er was nog van alles mogelijk voor de derde plek in het eindklassement!. 

Dus: als je je molens bent vergeten, stap dan eerst naar de visser die het meeste spullen bij zich heeft. (Het helpt natuurlijk als je elkaar al kent…) En ik ga de ouwerwetse ‘dubbelcheck’ maar weer ’ns invoeren.

Tot vis!

Groet,

Marc