Juli 2018 Familieweekend met geep en karper

De familie strijkt tijdens de hoogzomer deze keer neer op de Zeeuwse Oesterdam. Er is ook nu weer mogelijkheid en tijd om een hengeltje uit te gooien. Sterker nog, er is zowel zoet als zout water op loopafstand van het verblijf. 

Karpervisser Roel heeft nog niet eerder een geep gevangen, dus dat gaan we zaterdagochtend rond hoogwater proberen vanaf de dam in de Oosterschelde. Aangezien dit tijdstip rond kwart over elf in de ochtend valt, vliegen de dobbers rond negen uur voor het eerst door de lucht. De zwakke wind hebben we schuin in de rug en het zonnetje brengt ons al vroeg weer op temperatuur.

Er is echter nergens activiteit op het water te zien, geen kringen, geen jagende vis. We zijn de enige vissers op dit stuk van de dam. Maar na ruim twee uur werpen en draaien krijgt Roel dan toch de gehoopte kolken rond de dobber. De geep maakt de voorstelling compleet met nog een paar mooie sprongen en dan kan Roel ook deze aan z’n lijstje vissoorten toevoegen. 

Helaas blijkt het ook de enige van de dag te zijn en een uurtje na hoogwater zijn we wel toe aan een beetje schaduw. Maar toch, missie geslaagd.

Eind van de middag vissen we aan de andere kant van de dam in zoet water. Roel is uit op karper met een pennetje en een boilie op de hair en ik vang een paar best leuke voorns met brood en een vlokdobbertje. De karper laat het (nog even…) afweten. Een paar handjes boilies gaan er uiteindelijk te water vlak voor de steiger, voor morgen…

De volgende middag gaat Roel met een vastloodmontage aan de slag, eerst op flinke afstand. Dan ineens uit het niets zien we links op minder dan tien meter een grote kolk en een snoek van pakweg 80 centimeter flankt in volle glorie door het draaiende water. Korte tijd later sta ik dus met een plug te gooien, en een andere plug, en nog een ander plugje en een shad. Ik weet er veel waterplanten uit te trekken, maar de snoek geeft geen thuis in dit ook van algen vergeven groene water.

De karper inmiddels wel, want even later vliegt de hengel ineens krom en de slip giert het uit. Dat leek wel een gullenbeet! De soepele anderhalf ponds hengel gaat krom tot het handvat. Na deze run lukt het om de vis richting kant te dirigeren en we zien ‘m aan het oppervlak verschijnen, een goeie zestig centimeter schat ik. 

Dichterbij gekomen wil de vis nog één keer weg. In het voorbijgaan denk ik te zien dat de haak niet goed zit, namelijk ergens buiten de bek. Helaas zou ik dat best ’s goed gezien kunnen hebben, want een fractie later schiet de vis los. Nouja, ze zitten er. Een handje boilies voeren, opnieuw ingooien en afwachten maar. Ik heb inmiddels m’n karperhengel voorzien van een schuifloodje en een reepje makreel, voor wie weet een snoekbaars of een paling. 

Een uurtje later is het alweer zo ver. Terwijl we even op het terras staan voor het middagdrankje, ziet Roel vanuit een ooghoek de hengel hoepeltjekrom staan. Zijn sprint is indrukwekkend. 

Helaas heeft de vis zich al vastgezwommen in ‘iets’. Er is geen beweging in te krijgen. Ook na tien minuten wachten is er geen beweging te voelen.Er rest niets anders dan de zaak te forceren en er het beste van te hopen. Helaas blijkt de nylon hoofdlijn het zwakste punt. Die ziet er op de breuk uit alsof die is doorgeknipt, zonder rafels of andere beschadigingen. 

Voor het scheepsrecht gaat er een derde poging te water. “Over een uurtje, let maar op”, zegt Roel nog. En verdomd, een uur later doen we een compilatie van de vorige twee nog ’ns dunnetjes over, maar nu is er wel een mooi eind. 

Deze karper doet weer een gul na. Uit het niets trekt de hengel volledig krom. In een paar seconden is de vis al bijna bij de steiger verderop. Dan scheurt hij naar rechts op zoek naar een andere steiger. Ook die wordt nét niet bereikt. Wel vindt de vis dat mooie ‘iets’ van even terug en boort zich daar in. Maar kennelijk nu niet diep genoeg wat nu lukt het wel het kritische punt te vermijden en de vis komt weer los.

Met inmiddels een flinke pluk waterplanten op de wartel voelt het allemaal nog zwaarder, maar er komt beweging in en die gaat ook nog de goede kant op, namelijk onze kant. 

Er is geen schepnet meegekomen en we hebben al eerder de mogelijke landingsplekken voor de eventuele vangst besproken. De stenen aan de zijkanten van de steiger zijn instabiel, met een goede kans op narigheid. Het moet dus vanaf de steiger gebeuren. 

Roel krijgt de vis steeds dichter en hoger bij de steiger, de onderlijn komt boven water. Roel loopt wat naar achter en ik kan de onderlijn pakken. Gelukkig laat de bos waterplanten zich eenvoudig losmaken en de vis blijft vrij rustig kleine rondjes zwemmen zonder met de kop te schudden. 

Dan is hij dichtbij genoeg en ik pak ‘m bij de staartwortel. Snel de andere hand onder de kop en omhoog ermee! Yes, binnen!

We hebben ook (sorry) geen onthaakmat bij ons. Ik heb de vis nog niet zachtjes (!) op de steiger gelegd of met één kopbeweging is de haak al los. Want ook deze blijkt buiten de bek gehaakt. Trotse Roel kan er mee op de foto.

Het laatste uurtje gaat er ook een onderlijntje met een hair en een boilie aan mijn karperhengel, zodat deze na al die jaren eindelijk ook een keertje doet waar-ie voor is gemaakt. Terwijl ik op het terras meedoe om het potje boerenbridge van gisteren af te maken, houdt Roel de hengels in de gaten. Heel vreemd om te zitten kaarten, terwijl je eigenlijk aan het vissen bent. De eerste paar slagen deed ik hele rare dingen…Het potje raakt – helaas – niet verstoord door nog een karper. Het was weer een gedenkwaardig weekendje.

Groet!
Marc