Vrijdag 8 mei 2020 Traditie

De wereld staat op z’n kop, mijn blog krijgt al een tijdje langer weinig verversingen, maar sommige ‘tradities’ zijn de moeite waard om er toch in te houden. Zoals ‘mijn eerste geep vanaf de Zuidpier van het jaar’, vandaag dus in ere hersteld. Want vissen kan en mag gelukkig nog.

Vorig jaar lukte het helemaal niet een geep te vangen en twee jaar geleden was ik pas eind mei succesvol, bovendien slechts eenmalig. Hopen dat er dit jaar iets beters in het verschiet ligt. Dan heb ik ook weer ’s wat om over te schrijven…

Ik heb de afgelopen weken al een paar geep-loze tripjes doorstaan, maar afgelopen woensdag zag ik bij een vismaat de eerste op de kant en bovendien wat gespring en gespetter in het water. Gisteren op diverse plekjes van het kommetje bij oude kop tot aan de kop ook weer geen enkele activiteit te bespeuren, laat staan iets dat op een aanbeet kon lijken.

Vandaag is het even zoeken naar iets helderder water, maar op de tweede stop lijkt het groenige algenwater weggeduwd te worden door helderder water. Ik vis ‘als altijd’met de 3 meter spinhengel 15-35gr, 25/00mm nylon hooflijn, drijvende bombetta 20 gram, haaklijn ruim 2 meter 22/00mm fluorocarbon. De vrij lichte uitvoering is mogelijk dankzij het zeer rustige weer. Aan het haakje een smal reepje fint uit de vriezer. Ingooien en langzaam tot zeer langzaam binnendraaien. 

Weinig wind en hoogwater is rond 10:02 uur. Rond die tijd voel ik een tikje als de bombetta nog een meter tot de stenen te gaan heeft. Jawel, een geep volgt het aasje, ik zie ‘m nu en heeft er dus al een tikje tegenaan gegeven. Hij draait weg, maar het natuurlijk lekker om te weten dat er inderdaad geep voor m’n neus rondzwemt. Aan het oppervlak is niets te zien geweest, er komt in al die tijd slechts één visdiefje over. 

Een half uurtje later is het zo ver. Weer kort voor de kant een tik. Snel zet ik de beugel open en wacht. Nu loopt de lijn wel af, deze vis lijkt het aasje te willen! Dan wat kolken in de buurt van de bombetta, tijd om een tikje te geven. Het is raak en de vis komt over de stenen naar boven. Een tik op de kop en onthaken, het haakje zit keurig in het vlees halverwege de onderkaak. Eindelijk weer eens die delicatesse, zelfgerookte geep, voor op het bordje!

Het blijft trouwen bij die ene vis, even verderop zie ik bij andere vissers de geepspullen ook in actie komen. Ze zijn er in ieder geval weer, nog niet ruim maar hopelijk snel meer, maar voor nu in ieder geval nét genoeg om met een hengel te kunnen vangen. Duimen dat er dit jaar eindelijk ook weer eens wat meer makreel zich rond de pieren gaat ophouden.

Groeten!

Marc