8 maart 2021 Botten

De dag voordat Aeolus Zephiros en Notos weer eens losliet om lekker samen te blazen, voel ik weer eens echte visdrang en hoop ik op een (makkelijk) maaltje schar, want dagvers gebakken natuurlijk een delicatesse. Gul is vistechnisch interessanter en spannender, maar de kans op een nul is vele malen groter. Voor die eerste keer weer hoeft de lat nog niet zo hoog te liggen. Achteraf had ik best een andere keuze kunnen maken…

Vandaag dus ‘old school’ zonder fratsen: 50 piertjes en een paar driehaakspaternosters met wapperlijntjes mogen het klusje klaren en ik zoek een mooi stekje voor de bocht. 

Het plan was met twee hengels te vissen, maar helaas bleek de feederhengel als tweede hengel in het foudraal te zitten. Omdat de stroming van het opkomende water nog stevig is, is de ene strandhengel met 150 gram ankers eigenlijk al voldoende. De feeder heeft niet in actie hoeven komen, ondanks dat de eerste worpen geen vis opleverden. 

Als tijdens de kentering de stroming afneemt is het ankerloodje niet meer nodig. En verdomd, nu  komt er vis op de kant. De eerste succesvolle haal is er eentje met een bot en een scharretje. 

Allebei weer teruggezet wegens de een niet lekker en ander te klein. Het maaltje schar lijkt binnen bereik.

Maar helaas, en eigenlijk ook wel weer logisch, komen er ‘slechts’ botten op de kant. Wel een leuk aantal en tot redelijk formaat en vaak met twee tegelijk, maar toch: botten en geen schar. 

Bot is vaak de eerste, voor hengelaars vangbare, soort die na de winter weer naar de kust komt, met honger, want ze hebben hun reserves aangesproken voor de paai. 

Sommigen hebben de haak diep zitten, maar het lukt ze allemaal weer te laten zwemmen. 

Ondertussen vermaak ik me met de vogels: het voeren van de steenlopertjes en kanoeten met de restjes zeepier als er een verse onderlijn te water is gegaan.

In deze tijd weten ze precies waar de visser het lekkers heeft liggen en geeft de honger ze het lef om het krantje te bereiken. Het plukje zwarte zee-eenden dobbert inmiddels al weken rond in de bocht al dan niet in gezelschap van futen of andere mij onbekende soorten uit het hoge noorden. 

Laatst zat er eentje op de stenen, wat bijzonder bleek volgens een paar vogelaars: “Dat doen ze nooit, die is niet goed.”

Dan weer een paar botten onthaken en lekker rondkijken over zee: ja, ik heb het toch wel gemist.

Dan hoor ik dat er verderop vandaag weer eens wél wat gul wordt gevangen, maar ik heb nog maar 10 piertjes, dus dat feestje gaat nu niet door. Even wachten dus tot de windgoden klaar zijn en dan achter de gul aan. En natuurlijk kijk ik weer uit naar de tijd dat de bombetta’s en kunstaas weer in actie mogen komen. 

Groeten!
Marc