Net als voor aanvang van de vorige wedstrijd is een flinke groep aalscholvers druk op jacht. Ook weer buiten werpbereik, maar het wel een teken dat het nog steeds behoorlijk moet barsten van de vis tussen de pieren. Ook het slot van deze dag lijkt voor mij op de vorige, maar daarover natuurlijk pas meer aan het slot… Tussendoor ging het gelukkig allemaal heel anders.
Het kan vandaag dus weer een visfeestje worden, met (grote) vangst voor iedereen. De keerzijde is, wat mij betreft, dat het waarschijnlijk nog steeds kleine vis is, en vermoedelijk vooral wijting.
Ik loot nummertje 33 en dat is vandaag vlakbij het laagwaterhek. We starten precies twee uur voor hoog water (12:06 uur), zodat de wedstrijd op het theoretisch beste moment wordt gevist. Laag water is het pas rond 20:00 uur.
Ik kies onderlijnen met kleine haakjes en wapperlijnen van gele en rode amnesia en fluorocarbon. Aan de haakjes pieren en met of zonder een stukje diepvriestap. Aan alles komt vis, al lijkt de fluorocarbon het meeste trippels te hebben opgeleverd.
Vandaag ben ik een van de ‘meters’. Ik meet de vis van in totaal vijf vissers. Met oog op de enorme vangsten is de afspraak dat je per keer maximaal 12 vissen mag aanbieden. Dit om te voorkomen dat iemand aan het eind nog even met een tas vol (dode) vis komt aanzetten. Een extra taakje, maar alle vangst van de buren komt langs.
Zo vangt Robert vier wijtingen aan een driehaaks paternoster, met twee wijtingen aan de onderste haak. Ron vangt een paar meuntjes, en Hans komt met zeebaarsjes.
Het is een goed dagje geweest voor de meeuwen, zullen we maar zeggen, want er zijn met ongeveer 30 man bijna 1500 vissen gevangen, inderdaad meest kleine wijting (11 tot 22 centimeter), die zoals bekend, dit avontuur meestal niet overleven.
Pas tijdens de laatste periode van de wedstrijd komen de scharren, zeebaarsjes, meunen en een steenbolk langs op de meetplank. Grote afwezige is nog steeds de gul (in welk formaat dan ook).
De wijting wordt nu in kleine hoeveelheden aan de buitenkant teruggegooid. Dit om te voorkomen dat de meeuwen over het wedstrijdparcours gaan vliegen met alle gevolgen van dien.
De meeste meeuwen snappen het spel uitstekend. De grote troep wacht rustig op het strand tot er weer een meetsessie is geweest waarna er een paar handen vol wijting richting zee gaan.
Binnen enkele seconden zijn de eerste meeuwen present en er ontstaat al snel een kakelende en duikende bende boven de branding.
Er komt even een zeehond voorbij, maar daar hebben we geen last van. De stevige zuidwestelijke wind blaast hier en daar wat lijnen door elkaar en alles wordt in prima sfeer opgelost.
Er is regen voorspeld, maar deze komt tot ons in de vorm van heel lichte motregen en steeds meer mist.
Voor ons vissers maakt het niet uit, de vele vogelaars moeten het met steeds minder zicht doen.
Er komt bij mij bijna elke worp wel een visje boven. Ik vang daarnaast te weinig dubbels en trippels en raak op achterstand met de directe buren.
Om 15:00 sta ik op 47 vissen: twee scharren en 45 wijtingen, geen enkele maatse vis. Het levert me, net als vorige keer, de 14e plaats op. (Was ik nou 15e of, zoals vorig jaar vaak, 20ste geworden, dan had ik zowaar een prijs gewonnen. De nieuwe en enorm sociale prijzenverdeling (want de eerste vijf en daarna óm de vijf mogen sinds dit seizoen een prijsje komen halen) botst een beetje met m’n lichte ‘opmars’ in het klassement. En om nou op nummer 15 of 20 te mikken…? Nouja, eerst op naar nummer 10 dan maar; geduld is een schone zaak…)
Complete uitslag zal te vinden zijn op de website van de IJZZV. Voor de volledigheid: na de wederom gezellige prijsuitreiking en bingo kom ik thuis met een rolletje amnesie, een fles wijn en een mooie hoeveelheid aas (Nog bedankt! Van de week hopelijk een keertje achter de gullen aan, waar zijn ze toch?).
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Posted on 10 december 2016
0