19 februari 2017 Twisketrofee

Op twee dagen na één jaar geleden en dus is het weer tijd voor de Twisketrofee: de wedstrijd om de grootste snoek aan de (vliegen)hengel in Het Twiske, het natuurgebied boven Amsterdam. Wederom perfect georganiseerd door het onvolprezen duo Cor en Don.

Vijftien deelnemers, twaalf met vliegenhengels en drie met spinhengels, verschijnen op deze regenachtige zondagochtend aan de start. Windje vijf uit het westen, lichte regen, grijze lucht, prima snoekweer dus eigenlijk. Om 10:00 uur is de start. Om 13:00 uur is er de verukkelijke BBQ lunch en daarna vissen we tot 17:00 uur.

De meest prachtige streamers moeten de snoeken in de slootjes gaan verleiden. Verder gaat er een shad aan een loodkopje, een spinner en een Jerkbait te water.

M’n streamer heeft een ‘upgrade’ gekregen. Twee wattenstaafjes met bucktail en wat glitter. Op de achterste haak zit wat bucktail en een klein oranja minishadje -een nog overgebleven zeebaarsexperimentje. De voorste haak zit los op de lijn geschoven en is een paar maatjes groter dan in de eerste versie. Ertussen kleine kraaltjes. Snoeken pakken de prooi graag zo dicht mogelijk bij de kop, dus vandaar de grote haak aldaar. Ook geen staaldraad, maar dik fluorcarbon, 70/00mm. De leader is 9.1kg Amnesia. Het geheel wordt gestuit door een knoopje.

Iedereen gaat zijns weegs en in het eerste slootje wordt al snel de eerste snoek van de dag gevangen. Aan een shadje.

Ik heb ‘gelukkig’ dit jaar de vliegenhengel al ’ns ter handen genomen -een paar winderige uurtjes zonder vis bij de Amstelveense Middelpolder- zodat het werpen er in ieder geval alweer een beetje in zit.

De wind staat vandaag gunstig om het op het zelfde plekje te proberen waar ik vorig jaar m’n eerste snoek op deze manier ving. Windje in de rug en we zijn begonnen.

Ik ben alleen en ik sta heerlijk te wapperen met die soepele lat. Na ruim een uurtje is het raak. Boem, komt een snoek van onderaf. Hij wil het aasje graag hebben. Na een wederom teleurstellende dril -twee schuchtere poginkjes en het is alweer klaar – komt het snoekje van 50 centimeter op de kant. De voorste haak is diep naar binnen gezogen en de haak met het staartje bungelt buiten de bek.

Een stukje verderop, een half uurtje later, weet een snoek de streamer toch nog te missen. Jammer, maar tegelijk was dit, wat mij betreft dan, al zo goed als het mooiste deel van deze visserij, de aanval op je aasje.

Gezien de grootte van de kolk was het zeker geen joekel, dus deze had me de Twisketrofee toch niet opgeleverd. Evengoed sta ik er nog een half uurtje te gooien alvorens te verkassen.

Het regent inmiddels al een tijdje niet meer. Tegen lunchtijd krijgt het zonnetje wat plek van de wolken en neemt de wind af. Iets minder goed snoekweer, maar wel helemaal prima om zometeen een broodje worst naar binnen te werken.

Op de weg terug naar de naar de BBQ zien we een hermelijntje in z’n winterpak. Ik kende deze slechts van foto’s en via het koningshuis, maar nu dan in het echt. Wel grappig hoor, zo’n spierwit dingetje tussen al dat groen. In de sneeuw lijkt het me inderdaad de beste camouflage, maar met die groene winters van nu?

De BBQ loeit, de worsten zijn warm en de Beerenburg gaat in het rond. Er blijkt aardig wat snoek te zijn gevangen. De grootste gaat richting de 60 centimeter. De strijd ligt dus nog geheel open, want er zwemmen hier zeker grotere exemplaren rond.

De middag brengt echter weinig tot geen (zoals zoals in mijn geval) nieuwe vangsten, maar wel de winnende. Z’n Jerkbait verleidt de grootste van de dag (ergens rond de 70 centimeter), zodat Randy een jaar lang naar de onvergetelijke Twiskebokaal op een prominente plek in de huiskamer zal moeten kijken. Hij vangt ook nog het grootste aantal van de dag. En hij kwam als laatste weer aan op de verzamelplek. Kortom, de terechte winnaar!

Je kunt denken, is dat nou wel eerlijk, een wedstrijd tussen vliegenhengel en spinhengel? Nee, dat is strikt genomen natuurlijk niet helemaal eerlijk. Maar u zal na het zien van de trofee in dit verslag begrijpen dat deze prachtige jaarlijkse traditie vooral bedoeld is om een lekker dagje te vissen ’met de mannen’ en na afloop wat te kunnen schreeuwen. Volgend jaar weer hoor!

Groeten!

Marc