21 februari 2016 Twisketrofee Met snoek aan eigen bouwsel

Even weer iets anders dan scharren en wijtingen…de derde editie van de Twisketrofee, vliegvissen op snoek in het natuurgebied Het Twiske boven Amsterdam. Vorig jaar mocht ik met m’n eerste snoekje aan de vliegenhengel zowaar een prijs in ontvangst nemen. Dit jaar ga ik het met een zelfgemaakte tubestreamer proberen. Het weer gooit bijna het feestje in de war, maar uiteindelijk komt het helemaal goed.

Mijn voorpret begint dus al een paar dagen eerder. Ik voorzie stukjes van wattenstaafjes van bucktail van diverse kleuren en flash spul en rijg ze op een stukje kevlar, want soepel en knoopbaar.

Tussen de tubes een kraaltje en nog een tweede enkele haak. Op het kopje komt het ronde kopje van een twister. Eigenlijk had ik het moeten lijmen, maar dat kan gelukkig nog steeds.

De zondag blijkt een uiterst winderige dag te worden, 7 Bft met wat uitschieters. Dus ga je dan met de vliegenhengel op snoeken vissen. Volkomen logisch. Om de zekerheid te hebben dat er iets te water gaat, gaan er ook een spinhengel en wat ondiep lopende pluggen mee. Het is natuurlijk wel zo dat er veel (smalle) slootjes door Het Twiske lopen, zodat je hier en daar ook met wind mee of zelfs uit de wind kunt vissen. En ver werpen is niet nodig.

Een man of tien treden aan, sommigen alleen met de vliegenhengel of de spinhengel en anderen met de twee hengels. Na een kopje koffie bij het verzamelpunt gaan tweetallen of enkelingen op zoek naar de snoeken. Ik loop op met Pieter. Ons ochtendrondje levert helaas geen vis op, zelfs geen aanbeet. Een boom houdt Pieters plug als versiering.

Ik wissel af tussen de spinhengel en de vliegenhengel. Maar de ene plug pakt bij elke worp al snel riet of planten mee. De andere plug loopt veel te scheef en ik krijg ‘m niet goed. ‘Travellin’ light’ heb ik geen ander bruikbaar kunstaas bij me. De streamer wil op sommige plekken wel even te water. Hij heeft een mooie soepele actie, zo blijkt. Maar er is geen interesse.

Toch zijn er wel degelijk een paar snoeken gevangen want tijdens de middagpauze, met heerlijke broodjes, worst en hamburgers van de BBQ, vliegen de sterke verhalen door de lucht. Ook zonder snoeken zou dit trouwens gebeuren ;-).

Het middagdeel besluit ik terug te gaan naar waar we in de ochtend zijn begonnen. De wind is nog wat aangetrokken en hier heb ik ‘m in de rug. Mag-ie helpen de streamer wat verder weg te krijgen. De plug mag niet meer meedoen. Stapvoets loop ik door de prut en vis langzaam de sloot af. Af en toe zak ik -in waadpak- tot de knie weg, toch maar even uitkijken met lopen…

Ook zit er af en toe een redelijk geslaagde worp tussen. De streamer blijft tijdens het binnen strippen pakweg tien centimeter onder het wateroppervlak en is dus goed te volgen. Maar… ‘het moment’ blijft maar uit.

En inderdaad, “Na deze worp stop ik”, en meer van dat soort gedachten, worden ruw onderbroken door een flitsende aanval. Een flinke kolk en mijn reflex is gelukkig goed, ik geef een ruk aan de lijn in plaats van de hengel te gebruiken om aan te slaan.

Een behoorlijk gewicht aan het eind van de lijn doet de hengel goed krommen. Leuk, deze snoek -want dat moet het natuurlijk zijn- gaat de grootste aan deze hengel worden. De buiging van de hengel blijkt voldoende om de vechtlust van deze vis te temmen. De slip hoeft niet in actie te komen.

De voorste haak zit in het scharnier, de achterste grotere haak bungelt los. Dwars gepakt dus en deze dikkerd wilde m’n creatie graag hebben. De lengte van de vliegenhengel tot het eerste oog is 77 centimeter.

Teruggekomen, blijkt zo’n beetje iedereen vis te hebben gevangen tot aan drie stuks toe. Bijna alle vis is aan de vliegenhengel gevangen. Ik krijg wat last van de laatste tijd opspelende elleboog (het is ook altijd wat…) en vertrek helaas reeds voor de prijsuitreiking. De uitslag zal ongetwijfeld binnenkort te zien zijn op de site van het Vughts Vliegvis Genootschap.

Ook is er nog een roerdomp gezien…Hazen door de wei, overvliegende smienten. Het was een mooi en gezellig dagje ‘buiten’ op een kwartiertje van Amsterdam.

Cor en Don (De Verftent in Amsterdam Oud West, ook bekend van roemruchte (zalm)visvakanties in de Polly Lodge in Schotland), veel dank voor de organisatie!

Groeten!

Marc

Ps. Zou ik dan komende week eindelijk weer eens achter de gullen aan gaan?