17 februari 2016 Papegaaienbek vol klein spul

De auto is volgeladen met allerlei hengels, Nicolas en ik weten nog niet waar we terecht gaan komen. In de Europoort zijn talloze plekken om ‘uit de auto’ te vissen. We gaan er eentje zoeken. Geen poespas wat aas betreft, we halen onderweg prima pieren in Maassluis.

Eerst gaan we aan het Calandkanaal even een handje schudden met ‘Tonijnen’Eelco, die weer ’s in het land is. Jammer dat je de Twisketrofee  dit jaar gaat missen!

Het is rond 12:00 uur. Laag water is om 15:46 uur. Niet het beste moment van de dag en in het tij. We moeten het er mee doen. Het zonnetje doet z’n best en de zuidelijke wind is matig.

Volgen Eelco kunnen we het best de diepe plekken zo dicht mogelijk bij zee opzoeken. Eerst gaan we kijken bij de Yangtzehaven. We keuren ‘m af: kaal, windering en een hoog talud met losse stenen. Doen we een andere keer.

We maken een rondje Europoort en stoppen bij de Papegaaienbek. Windje in de rug, zonnetje erbij. We kunnen al op het strandje. Er loopt een mooie ebstroming. Het is rustig, er is slechts één collega. Om de hoek maakt een vliegvisser elk uurtje een paar worpen.

Vandaag zit er geen nylon, maar gevlochten lijn op de molens. Dunnere lijn betekent meer afstand. Dat is handig hier. En ik wil de aanbeten wel weer ’s zien, elk piezeltje wil ik wel weer’s meemaken.

Eerste draai met de vijf meter Forcemaster betekent meteen een vastloper kort uit de kant en alles breekt af. Ook een slecht begin is het halve werk. De borg is betaald, zullen we maar zeggen…

Ok, hier doe ik geen voorslag meer aan, want de hoofdlijn is 25/00 dyneema, en direct aan de wartel komt een lange haaklijn met twee langsteelhaken, maatje 1, in pennelrig. 180 gram ongeankerd blijft nét liggen. Hier mag een gulletje langs komen zwemmen.

Aan de andere hengel, Tidal Wave, 4.5 meter (met 17/00 dyneema), gaat 150 gram met klapankers en een driehaakspaternoster met langsteelhaakje vier. Met hoop de kleinste visjes te missen, maar grote scharren en wijtingen zijn welkom.

Nicolas vist ongeveer op dezelfde manier en gaat vooral in het begin als een raket van start. Na de eerste paar draaien sta ik al 6-0 achter. Gelukkig hebben we geen wedstrijdje afgesproken en trekt het later behoorlijk gelijk.

Het is ons niet gelukt de kleinste visjes te vermijden. We hebben geen gul gezien (daar hoopten we natuurlijk toch stilletjes op, ondanks het verkeerde tij en de rest van de omstandigheden).

De vele kleine wijtingen en scharren zijn regelmatig sneller dan de krabben of de zeesterretjes en ze gaan vol voor de haken, maat onbelangrijk.

Het lukt prima er een hoop weer te laten zwemmen. Je kunt ze hier natuurlijk ook makkelijk zachtjes aan de waterlijn terugzetten.

Een wijtinkje presteerde het om de twee haken van de pennelrig in z’n bekje te hebben. Onderstaande hoefde er slechts eentje, maar de gulzigheid mag duidelijk zijn.

Ook een bot heeft geen moeite met de pennelrig. Uiteindelijk mag er één schar mee voor de pan.

Rond het lage water vangen nog steeds visjes en we zijn er inmiddels wel een beetje klaar mee. De tel zijn we trouwens ook kwijt. Grotere vis lijkt er niet te ziten.

 

In de laatste draai neem ik nog een compleet paternoster mee van het talud. Niet het lijntje dat ik eerder had gedoneerd, maar ik heb toch weer een loodje terug. Het lijkt wel alsof ik de ‘borg’ de eerste worp weer terug heb gekregen. Tjsa, van die kleine dingen…